Μια γυναίκα - Annie Ernaux

Μια γυναίκα... Μια κόρη...Μια μητέρα... Η Annie Ernaux μας βυθίζει για μια ακόμη φορά με τον δικό της τρόπο σε ένα δύσκολο μονοπάτι. Μας δείχνει την ζωή της μητέρας της, και πώς αυτή βίωσε την δική τους σχέση. Δεν είναι μια σχέση απλή, δεν είναι μια σχέση εύκολη. Είναι μια σχέση που χτίζεται σταδιακά και που ξαναζωντανεύει μέσα από τις αναμνήσεις της Ernaux. Περνάει από πολλά στάδια και μονοπάτια. Όπως κάθε μητέρα - κόρη. Η συγγραφέας χάνει την μητέρα της έπειτα από πολύχρονη άνοια. Και αυτό στέκεται η αφορμή , ή μάλλον η ανάγκη να την κρατήσει ζωντανή. Να ανασύρει τα βιώματα της. Τις αναμνήσεις της. Και να μας συστήσει την μητέρα της , μέσα από τα δικά της μάτια.

Δεν είναι εύκολο να γράφεις για την μητέρα σου. Όπως δεν είναι εύκολο να την αποχωρίζεσαι. Πριν όμως την αποχωριστείς, δεν είναι εύκολο να την βλέπεις να αλλάζει. Να ξεχνάει. Να χάνει την "δύναμη" της, να μεταμορφώνεται σε μια άλλη φιγούρα χωρίς να το έχει επιλέξει, και χωρίς να μπορεί να κάνει κάτι για αυτό...

Πριν φτάσουμε όμως εκεί, η συγγραφέας μας δείχνει πως η μητέρα της, μια γυναίκα - και κάθε γυναίκα με αφορμή αυτήν - πάλεψε μόνη της, στην προσπάθεια της να ανελιχθεί, να διατηρήσει την κοινωνική της θέση. Ποια ήταν στα αλήθεια, πόσο πάλεψε και πόσο εργάστηκε σωματικά και πνευματικά. 

Δεν έχω να πω πολλά για αυτό το βιβλίο. Το μόνο που μπορώ να πω ότι έκλαψα πολύ. Γιατί χτύπησε δικές μου ευαίσθητες χορδές, δικούς μου φόβους και ανασφάλειες με τα οποία παλεύω χρόνια και δεν είμαι έτοιμη να ξεπεράσω. Άνοιξε κουτάκια του μυαλού μου που προσπαθώ να κρατάω κλειστά, παρότι έχουν χαραμάδες. Με διέλυσε. Το σκέφτομαι μέρες. Θα το σκέφτομαι μέρες. Χαίρομαι που ανακάλυψα την Ernaux. Με βοηθάει να ανακαλύπτω και εμένα. Είναι μια συγγραφέας που δεν μπορώ να κρίνω, γιατί όλα της τα βιβλία είναι αυτοβιογραφικά. Μπορώ όμως να την διαβάζω, να γίνομαι μέρος της ζωής της, να την παρακολουθώ μέσα από την κλειδαρότρυπα που εκείνη μας επιτρέπει...και την ευχαριστώ για αυτό...