Πριν από κάποιο χρονικό διάστημα, και εντελώς τυχαία - όπως τυχαία γίνονται πάντα τα καλύτερα- ανακάλυψα το Εργαστήρι Συγγραφής Αλάτι. Επειδή κάθε χρόνο θέλω να μαθαίνω κάτι καινούριο σχετικά με τη γραφή, και χωρίς να το σκεφτώ πολύ, δήλωσα συμμετοχή στα μαθήματα, και από τότε έγινα και εγώ μέλος της ζεστής και δεμένης Αλατοπαρέας! 

Το ενδιαφέρον όμως της υπόθεσης, είναι ότι είχα τη χαρά να γνωρίσω τη Γιώτα Κοτσαύτη, η οποία με αγάπη και πολλή υπομονή μοιραζόταν μαζί μας όσα ήξερε! Και όλα αυτά, μέσω της τεχνολογίας, και αυτό γιατί το Εργαστήρι Συγγραφής Αλάτι, δεν βρίσκεται σε κάποιο μεγάλο αστικό κέντρο, αλλά σε ένα μικρό χωριό της Ελλάδας, τη Λεβαία Φλώρινας! Η Γιώτα Κοτσαύτη, κατάφερε το ακατόρθωτο, να εκμηδενίσει τις αποστάσεις, και να ενώσει φωνές από όλες τις γωνιές της Ελλάδας! Να δημιουργήσει έναν ποιοτικό Εκδοτικό Οίκο, φιλοξενώντας τα έργα των μαθητών της, αλλά και ένα site οπου ανεβαίνουν συχνά μικρές συγγραφικές προκλήσεις! Αυτό που κάνει το συγκεκριμένο Εργασρτήρι Συγγραφής να ξεχωρίζει, δεν είναι τα λόγια και οι φανφάρες, αλλά οι πράξεις! Η συνεχής εξέλιξη, και οι προκλήσεις που ωθούν όσους αγαπούν τη γραφή να μην σταματούν ποτέ, πάντοτε με σεβασμό και ποιότητα, όχι μόνο στους δημιουργούς, αλλά και στους αναγνώστες.

Σήμερα, έχω την τιμή να φιλοξενώ στις σελίδες του readoclock.gr τη Γιώτα Κοτσαύτη, για να μας μιλήσει για το πως είναι να έχει δημιουργήσει κάτι τόσο όμορφο και απαιτητικό ταυτόχρονα, από μια μικρή γωνιά της Ελλάδας! Πάμε να γνωρίσουμε τη Γιώτα και το Εργαστήριο Συγγραφής Αλάτι!

****

1.Γιώτα, πες μας λίγα πράγματα για εσένα! 

Είμαι σαράντα δύο χρονών, έχω τελειώσει το τμήμα Νηπιαγωγών κι αυτό το διάστημα ολοκληρώνω το μεταπτυχιακό Δημιουργικής γραφής του ΕΑΠ που γίνεται σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας. Κατάγομαι από τη Λεβαία Φλώρινας. Είμαι παντρεμένη και έχω δύο κόρες στην εφηβεία. Είμαι φανατική βιβλιόφιλη και λατρεύω ό,τι έχει να κάνει με τη γραφή.

2.Πώς ξεκίνησε το ταξίδι σου στον χώρο του βιβλίου;

Νιώθω ότι είναι κάτι που υπήρχε μέσα μου από πάντα. Από παιδί διάβαζα ό,τι έπεφτε στα χέρια μου. Σε μικρή ηλικία ξεκίνησα να σκέφτομαι και να γράφω τις δικές μου ιστορίες. Κάτι που συνεχίστηκε σ’ όλα τα στάδια της ζωής μου.

3.Θυμάσαι ποιο ήταν το πρώτο κείμενο που έγραψες; 

Ναι! Στο δημοτικό. Τα πρώτα κεφάλαια από ένα μυθιστόρημα.

4.Θα μπορούσες να φανταστείς τη ζωή σου χωρίς βιβλία;

Με τίποτα. Και μόνο που το σκέφτομαι… εφιάλτης!

5.Τι σου προσφέρει το διάβασμα και το γράψιμο βιβλίων; 

Το διάβασμα και το γράψιμο είναι συνυφασμένα με τη ζωή μου. Αν τα χάσω, θα χαθώ κι εγώ.

6.Πριν από κάποιο χρονικό διάστημα έκανες ένα μεγάλο βήμα και δημιούργησες το Εργαστήρι Δημιουργικής Γραφής Αλάτι, μαζί με τον εκδοτικό οίκο Αλάτι, που έχουν αγαπηθεί πολύ!  Η βάση σας είναι στη Φλώρινα και τα μαθήματα γίνονται διαδικτυακά. Αρχικά πώς αποφάσισες να δημιουργήσεις κάτι τέτοιο και πώς πήρες το ρίσκο; Και φυσικά θα ήθελα να μας πεις την εμπειρία σου, να έχεις χτίσει κάτι τόσο όμορφο και δημιουργικό από μια μικρή γωνιά της Ελλάδας. 

Για πολλά χρόνια στην καρδιά και στο μυαλό μου, υπήρχε το όνειρο της δημιουργίας ενός εκδοτικού οίκου. Όταν μπήκα στο μεταπτυχιακό δημιουργικής γραφής και έμαθα κάποια επιπλέον πράγματα, αποφάσισα να το τολμήσω. Και χαίρομαι πολύ γι’ αυτό, παρόλο που το ρίσκο ήταν μεγάλο. Υπήρξαν άνθρωποι που προσπάθησαν να με αποθαρρύνουν. Που αναρωτιόντουσαν που βασίζομαι να κάνω κάτι τέτοιο ενώ δεν βρίσκομαι σε κάποιο μεγάλο αστικό κέντρο και χωρίς να διαθέτω μεγάλο οικονομικό κεφάλαιο. Σχεδόν τέσσερα χρόνια μετά έχω ν’ απαντήσω ακριβώς το ίδιο, που απαντάω πάντα σε αντίστοιχες ερωτήσεις: πιστεύω με όλη μου την ψυχή πως η δουλειά που γίνεται με αγάπη, με φροντίδα, με νοιάξιμο, με ποιότητα και με ανθρωπιά, δεν θα χαθεί. Αργά ή γρήγορα θα βρει τον δρόμο της. Γιατί στο Αλάτι, πάνω απ’ όλα βρίσκεται για μας ο άνθρωπος. Θέλουμε όταν κάποιος συνεργαστεί μαζί μας να νιώθει ασφάλεια. Όταν ολοκληρώνει κάποιο εργαστήριο ή όταν συμμετέχει σε κάποιο βιβλίο, να φεύγει ευχαριστημένος. Και να ξέρει ότι παραμένουμε εδώ, ως φίλοι, για ό,τι χρειαστεί. Ναι, καταφέραμε από ένα χωριό, από τη Λεβαία Φλώρινας, το ακατόρθωτο. Από τα εργαστήριά μας έχουν περάσει πάνω από τριακόσιοι άνθρωποι. Έχουν δημιουργηθεί φιλίες και σχέσεις ζωής. Το Αλάτι κι οι άνθρωποι που εμπλέκονται σ’ αυτό με οποιονδήποτε τρόπο είναι για μας οικογένεια, όχι επαγγελματική σχέση. 

7.Μίλησέ μας και για τα βιβλία του εκδοτικού οίκου. Πλέον, εκτός από τις συλλογικές εκδόσεις των μαθητών, αναλαμβάνετε εκδόσεις και σε αλλά είδη γραφής. Υπάρχουν και αλλά μελλοντικά σχέδια; 

Κυκλοφορούν οι εξής τίτλοι:

Ιστορίες με Αλάτι (συλλογικό)

Ελάτε να μιλήσουμε για Ποίηση (συλλογικό)

Μ’ ένα στυλό διαρκείας (συλλογικό)

Ανθολόγιο-Πεζά και ποιήματα με θέματα απ’ τους μήνες και τις εποχές (συλλογικό)

Φόβος, θυμός, λύπη, χαρά. Ένα βιβλίο για τα συναισθήματα (συλλογικό-1 ευρώ από κάθε αντίτυπο δίνεται για τους σκοπούς της Κουζίνας του Κόσμου στο Επταπύργιο)

Μ’ ένα βλέμμα κι ένα φιλί, συλλογή εφηβικής ποίησης από τον Θεοφάνη Θεοφάνους. Ένα βιβλίο που βρέθηκε πρόσφατα στη Βραχεία Λίστα των Κρατικών Βραβείων Λογοτεχνίας Κύπρου

Ξεθωριασμένες Πεταλούδες (συλλογικό)

Αναμένονται τα:

Ο Χρόνος παράξενα σωπαίνει, μία ποιητική συλλογή της Βούλας Νάνη, την οποία επιλέξαμε ανάμεσα σε δεκαεφτά άλλες αξιόλογες συλλογές

Ραγισμένα Προσωπεία, ποιητική συλλογή της Σόνιας Τσιουτσιουλικλή που βρέθηκε στη βραχεία λίστα των εκδόσεων Αλάτι

Επίμονες Λέξεις, ποιητική ανθολογία, επιμέλεια Άννα Γρίβα

Σε μια κόλλα λευκή (συλλογικό)

Μολύβι με γόμα (συλλογικό)

Υπάρχουν πολλές σκέψεις, πολλά σχέδια, πολλά όνειρα. Με τη νέα χρονιά θα γίνουν αρκετές σχετικές ανακοινώσεις στη σελίδα μας.

Προς το παρόν συνεχίζουμε με τα συλλογικά μας και δεχόμαστε για αξιολόγηση ποιητικές συλλογές για μεγάλους και για παιδιά (συνέκδοση).

8.Ερχόμενη σε επαφή με τόσους μαθητές και διδάσκοντας δημιουργική γραφή, πιστεύεις ότι μπορεί ο κάθε ένας να γράψει κάτι; Υπάρχουν «μαγικά» συστατικά στη συγγραφή; 

Ναι, όλες και όλοι μπορούμε να γράψουμε. Το «μαγικό» συστατικό είναι το πρόγραμμα. Η πειθαρχία κι η επιμονή.

9.Μέσα από το εργαστήριο και τον εκδοτικό οίκο Αλάτι απέδειξες ότι όλα τα όνειρα μπορούν να γίνουν πραγματικότητα! Έχεις κάποιο όνειρο είτε για εσένα είτε για το «Αλάτι» που θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας; 

Ναι, ναι, εννοείται, έχω και για μένα και για το Αλάτι!

Για μένα, πέρα απ’ το κομμάτι της συγγραφής και τα πολλά σχέδια που έχω γι’ αυτό, μεγάλο όνειρο παραμένει πάντα ο εθελοντισμός και η προσφορά, η αλληλεγγύη. Να μπορέσω μέσα απ’ τα βιβλία να βοηθήσω κι εγώ, με τον δικό μου τρόπο, ν’ αλλάξει ο κόσμος μας προς το καλύτερο.

Για το Αλάτι εύχομαι να συνεχίσει την πετυχημένη πορεία του και να μπορέσουμε να εστιάσουμε όσο θα θέλαμε (δηλαδή πολύ περισσότερο) στις συλλογικές και τις ατομικές δουλειές. Να δώσουμε βήμα σε όσο το δυνατόν περισσότερους συγγραφείς πάντα με γνώμονα την υψηλή ποιότητα σε κάθε επίπεδο.

10.Ξέρω πως συνήθως το απαντάνε άλλοι, αλλά θα ήθελες να μας πεις γιατί θα μπορούσε να επιλέξει κανείς το εργαστήριο δημιουργικής γραφής «Αλάτι»;  

Ναι, η αλήθεια είναι ότι έχει απαντηθεί πολλές φορές αυτή η ερώτηση και οι απαντήσεις, κάθε φορά, με συγκινούν.

Γιατί Αλάτι; Γιατί ό,τι κάνουμε το κάνουμε με μεγάλη, τεράστια, αγάπη, με εντιμότητα και σεβασμό. Κάθε φορά που ένας κύκλος εργαστηρίων ολοκληρώνεται, πάντα προκύπτει η ανάγκη για κάτι παραπάνω. Αυτό το «Τι θα κάνουμε από δω και πέρα, Γιώτα; Πώς θα συνεχίσουμε;» είναι για μένα η μεγαλύτερη ανταμοιβή!

 Σε ευχαριστώ πολύ! 

Κι εγώ ευχαριστώ. Και θέλω και από δω, αγαπητή Χαρά, να σου πω ένα μεγάλο μπράβο για την εξαιρετική δουλειά που κάνεις.

****

Περισσότερα για το Εργαστήρι Συγγραφής Αλάτι μπορείτε να βρείτε : ΕΔΩ 

Περισσότερα για τον εκδοτικό οίκο και τα βιβλία που κυκλοφορούν θα βρείτε: ΕΔΩ

Μπορείτε να προμηθευτείτε τα βιβλία των εκδόσεων : ΕΔΩ

Βρείτε τα κείμενα της Αλατοπαρέας : ΕΔΩ

To site Ένα κείμενο, μια εικόνα : ΕΔΩ

****

Βιογραφικό Γιώτας Κοτσαύτη : 

Η Γιώτα Κοτσαύτη γεννήθηκε το 1981 και μεγάλωσε στη Λεβαία Φλώρινας.

Είναι συγγραφέας, απόφοιτος του Παιδαγωγικού Τμήματος Νηπιαγωγών και μεταπτυχιακή φοιτήτρια του τμήματος «Δημιουργικής Γραφής» του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου. Το φθινόπωρο του 2020 παρακολούθησε το σεμινάριο «Δημιουργική Ανάγνωση και Γραφή της Πεζογραφίας» (Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο).

Κείμενά της έχουν βραβευτεί απ’ τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά, απ’ την Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών, απ’ τις εκδόσεις Εντύποις, απ’ τον ΕΠΟΚ (Ελληνικός Πολιτιστικός Όμιλος Κυπρίων) κι απ’ το Πετρίδειο Ίδρυμα Κύπρου.

Η αγάπη της για την παιδική, εφηβική, νεανική λογοτεχνία την οδήγησε στη δημιουργία του δημοφιλούς ιστολογίου «Ένα κείμενο, μία εικόνα».

Τον Ιούλιο του 2018 ανέλαβε εθελοντικά τη δημιουργία βιβλιοθήκης-χώρου δημιουργικής απασχόλησης στην περιοχή της, εγχείρημα που αγκαλιάστηκε με θέρμη από πολλούς ανθρώπους απ’ την Ελλάδα και το εξωτερικό.

Απ’ το φθινόπωρο του 2019 συντονίζει το εργαστήριο συγγραφής των εκδόσεων Αλάτι.

Είναι παντρεμένη με τον συγγραφέα Θεοφάνη Θεοφάνους, έχουν δύο κόρες και τα τελευταία χρόνια κατοικούν μόνιμα στον νομό Φλώρινας.

 Μια συλλογή δώδεκα διηγημάτων από τον Αντώνη Σαμαράκη, που γράφτηκε τη δεκαετία του 50 και όμως είναι πιο επίκαιρη από ποτέ.  Μέσα σε ελάχιστες σελίδες, και σε πολλά και μικρά διηγήματα καταφέρνει να αναδείξει όχι μόνο θέματα αλλά και ανθρώπους. 

Ένα βιβλίο που με έκανε να κολλήσω από τις πρώτες κιόλας σελίδες! Πολλές και διαφορετικές ιστορίες που όμως κάπως κουμπώνουν στο τέλος. Μυστήριο, αγωνία και ένα συνεχές αίσθημα τρόμου ! Έντονο μεταφυσικό στοιχείο , παγωνιά , τόσο έντονη που ένιωθα να κρυώνω ενώ το διάβαζα, και ένα βιβλίο που θες δεν θες το σκέφτεσαι συνέχεια γιατί πολύ απλά δεν μπορείς να το αφήσεις από τα χέρια σου! 

Αυτό το βιβλίο με παίδεψε πολύ. Με παίδεψε για πολλούς και διάφορους λόγους. Ίσως αν είχε επικρατήσει το αρχικό συναίσθημα, θα έλεγα οκ δεν μου άρεσε και όλα καλά! Όμως δεν μπορώ να το πω με σιγουριά αυτό. Και αυτό γιατί υπήρχαν σημεία και  αποσπάσματα που όχι μόνο μου άρεσαν, αλλά τα λάτρεψα. Ήταν λίγα. Ήταν όμως αρκετά για να με διχάσουν. 

 Είχα αρκετό καιρό να διαβάσω ένα αστυνομικό βιβλίο,  και τώρα που έπιασα ξανά στα χέρια μου ένα, κατάλαβα ποσό πολύ μου είχε λείψει! Αυτή τη φορά, στα χέρια μου έπεσε ένα βιβλίο του Βαγγέλη Μπέκα, το πρώτο του που διαβάζω και σίγουρα όχι το τελευταίο, με τίτλο «Παγωμένα πέλματα». Μια πολυεπίπεδη ιστορία που εκτός από το μυστήριο και την αγωνία αναφέρεται και σε πολλά κοινωνικά ζητήματα. 

Το «Αγάπη Παράνομη» είναι ένα διήγημα του Κωνσταντίνου Θεοτόκη , το οποίο περιλαμβάνεται στη συλλογή «Κορφιάτικες ιστορίες». Βρισκόμαστε στη Δαφνύλα , ένα χωριό της Κέρκυρας - τόπο που συναντάμε σε όλα τα διηγήματα της συλλογής.  Εκεί ζει και ο Θεριανος με την οικογένεια του , τη γυναίκα του Διαμάντω, και τα παιδιά του . Κάποια στιγμή ερωτεύεται την Χρυσαυγή , και το πάθος για την ομορφότερη νεαρή του χωριού , τον έχει κυριεύσει. Έτσι, καταστρώνει ένα σχέδιο. Κανονίζει να παντρευτεί με τον γιο του , Γιώργη, ο οποίος τον επόμενο χρόνο θα φύγει στο στρατό. Και οι οικογένειες τα βρίσκουν. Τα κανονίζουν. Ο Γάμος γίνεται. Η νύφη έρχεται να μείνει στο σπίτι , και ο Γιώργης φεύγει για τον στρατό. Η μόνη που υποψιάζεται Τις σκοτεινές σκέψεις του Θεριανου είναι η γυναίκα του , που δε θα αργήσει να ανακαλύψει όχι μόνο το άρρωστο σχέδιο του άντρα της, αλλά και το ότι η νύφη της έχει ενδώσει σε αυτήν την παράνομη σχέση . Τραγικές φιγούρες , όχι μόνο ο Γιώργης ο οποίος δεν  γνωρίζει τίποτα , αλλά και το μωρό που θα έρθει στον κόσμο, καρπός μιας αγάπης παράνομης. 

 Η Annie Ernaux είναι για εμένα η ανακάλυψη της χρονιάς ! Μια συγγραφέας που κατάφερε να με κερδίσει από την πρώτη στιγμή . Και ας ξεκίνησα να διαβάζω την αυτοβιογραφία μιας γυναίκας που δεν γνώριζα … Μια συγγραφέας που γράφει ωμά, σκληρά μα κυρίως αληθινά . Ίσως αυτό είναι που με κέρδισε . Ίσως το ότι αγγίζει θέματα και καταστάσεις που με απασχολούν , που με αγγίζουν. Διαφορετικά βιώματα, διαφορετικές καταστάσεις , διαφορετικές κοινωνίες . Όμως η οικογένεια και οι δεσμοί της πάντα κλονίζονται , κάποτε αποδυναμώνουν , άλλοτε γίνονται πιο σκληροί . Οποίος και αν είσαι , όπου και αν βρίσκεσαι. Πάντα θα θέλεις να γυρνάς σε έναν τόπο. 

Ο Τόπος της Ernaux αφορά τη σχέση της με τον πατέρα της. Βλέπουμε τη σχέση τους , την εξέλιξη τους , την πορεία τους , και πως μπορεί ο δρόμος που θα ακολουθήσει ο κάθε ένας να τον αλλάξει και να τον επηρεάσει. Είμαστε οι ρίζες μας, είμαστε η οικογένεια μας. Είμαστε όμως και ο εαυτός μας , η εξέλιξη μας. Και φτάνουμε στο σημείο που οι δρόμοι αυτοί δεν μπορούν να έχουν την απαραίτητη επικοινωνία , όσο και αν το επιθυμούν. Μια ιδιαίτερη σχέση , όπως πιστεύω πως είναι και κάθε σχέση, που η συγγραφέας ξεκινά να μας αφηγείται με τον δικό της τρόπο. 

Δεν με άγγιξε με τον ίδιο τρόπο που με άγγιξαν τα αλλά βιβλία της , χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι δεν άφησε μέσα μου το αποτύπωμα του. Τα βιβλία της αν και αυτοβιογραφικά , δεν παύουν να ξεδιπλώνουν το κοινωνικό/οικονομικό πλαίσιο της εποχής της , κάνοντας σε να μην είσαι απλός παρατηρητής της ζωής της. Ένα ακόμη βιβλίο που με έβαλε σε σκέψεις , και με έβαλε ακόμη πιο βαθιά στη ζωή της Ernaux, η οποία και εδώ μας λέει μόνο όσα θέλει να πει και μας επιτρέπει να δούμε τα εσώψυχα της μέχρι ένα σημείο! 

 Ένα - ή μάλλον δυο διηγήματα που όμως συνδέονται , και μας βάζουν σε σκέψεις σχετικά με τις αποφάσεις που έχουμε πάρει στη ζωή μας ! Ο Βαγγέλης Παπαδήμας γράφει ένα πρωτότυπο βιβλίο , με μια ιστορία που αν και δεν είναι νέα είναι δοσμένη με τέτοιον τρόπο που σίγουρα έχει να μας πει κάτι διαφορετικό! Το βιβλίο έχει δυο εξώφυλλα όπως και δυο ιστορίες , δυο ήρωες οι ζωές των οποίων συναντιούνται στο κέντρο του βιβλίου! Στο μέσον του , όπως και η σημασία του τίτλου, αφού Ειδοί του Μαρτίου είναι τα μέσα του Μαρτίου, αλληγορική και συμβολική ημερομηνία αφού στις 15 Μάρτη πέθανε ο Ιούλιος Καίσαρας άφοτου αγνόησε όλα τα σημάδια και τους οιωνούς. 

Από την μια μεριά εχουμε τον Λευτέρη , πωλητή παλιάς κοπής , επαγγελματία και αφοσιωμένο στη δουλειά του, δίνοντας πάντα τον καλύτερο του εαυτό. Ευχαριστημένος με τη ζωή του , όπως ο ίδιος δηλώνει, βλέπει τα πάντα να ανατρέπονται όταν τον βάζουν να παρακολουθήσει κάποια σεμινάρια , και ένας νεότερος άντρας απο αυτον του δίνει συμβουλές για την δουλειά του! Από την άλλη μεριά της ιστορίας , ο Δημήτρης , νέος , παντρεμένος και επιτυχημένος στην δουλειά του - ασχολείται με εκπαίδευση εργαζομένων . Η δίκη του ανατροπή έρχεται όταν ένας εκπαιδευόμενος τον αμφισβητεί. Και εκεί αρχίζει να αναρωτιέται πως θα ήταν η ζωη του αν είχε ακολουθήσει άλλον δρόμο! Μια άτυπη κόντρα μεταξύ της εμπειρίας της ζωής και της επαγγελματικής αλλά ψυχρής εμπειρίας !  

Τα διηγήματα είναι γραμμένα με κοφτό λόγο , σύντομα κεφαλαία κάθε ένα απο το οποίο έχει έναν μικρό τίτλο - απόφθεγμα. Δε θα έλεγα πως είναι το τυπικό βιβλίο αυτοβελτίωσης αλλά μέσα απο τις δυο αυτές ιστορίες μπαίνεις σε πολλές σκέψεις - απο αυτές που σε πιάνουν τα βραδια όταν δεν μπορείς να κοιμηθείς και καταλήγεις να πίνεις κρασί κοιτώντας το ταβάνι ! 

Διαβάζεται πολύ γρήγορα - εγώ το διάβασα σε ένα απόγευμα - και είναι από τις ιστορίες που έχουν να δώσουν πολλά ! Ποιητικός και λυρικός λόγος , και απλός ταυτόχρονα ,  που σε βάζει σε πολλές σκέψεις , λέγοντας αλήθειες, και βάζοντας τον κάθε ένα από εμάς στη διαδικασία για μια βαθιά ανασκόπηση! Δυο ιστορίες που συναντώνται στο κέντρο , στη μέση, εκεί που κρύβεται και η αλήθεια , η δίκη μας αλήθεια …

Υπάρχουν μερικά βιβλία που βρίσκονται στη βιβλιοθήκη σου σχεδόν από πάντα, χωρίς να θυμάσαι από πού και πώς! Ξέρεις ότι κάποια στιγμή θα τα πιάσεις στα χέρια σου, και θα τα διαβάσεις, είτε από περιέργεια, είτε για κάποιον άλλο λόγο , και τα αφήνεις εκεί μέχρι να έρθει η στιγμή. Ένα τέτοιο βιβλίο για εμένα ήταν ''Η Δίκη'' του Φραντς Κάφκα, ένα βιβλίο που όλο έπιανα στα χέρια μου και άφηνα, γιατί δεν ένιωθα έτοιμη να το διαβάσω. Το καλοκαίρι λοιπόν, είχα τη χαρά, να ταξιδέψω μέχρι την Πράγα, και αποφάσισα να συνοδεύσω το ταξίδι μου με την ανάγνωση του συγκεκριμένου βιβλίου, μιας και θα επισκεφτόμουν τον τόπο που γεννήθηκε και μεγάλωσε, το σπίτι του και το μουσείο που υπάρχει προς τιμήν του!