Μπορεί ένα ολότελα ανόητο ατύχημα με κατάληξη το νοσοκομείο και έπαθλο μερικά κατάγματα να σου αλλάξει τη ζωή έτσι όπως δεν φαντάζεσαι; Ο ήρωας, έχοντας μπει γερά στην τέταρτη δεκαετία της ζωής του, με κατεστραμμένα την επαγγελματική καριέρα και τον οικογενειακό βίο, κατορθώνει εντελώς επιπόλαια και χωρίς ιδιαιτέρως μεγάλη προσπάθεια να μπλέξει με επικίνδυνα κυκλώματα λαθρεμπορίας και αρουραίους που τα στηρίζουν. Μέσα από αυτά θα γνωρίσει μία αντισυμβατική νεαρή κοπέλα που θα τον βοηθήσει παρά την αρχική απροθυμία της, θα τον κάνει να την ερωτευτεί και θα εξαφανιστεί μυστηριωδώς. Θα ψάξει εναγωνίως να βρει ένα χαμένο εμπόρευμα που απαιτούν από αυτόν κάποιοι επίμονοι διώκτες που τον έχουν μπερδέψει για κάποιον άλλον, όπως θα αναζητήσει επίσης μία νέα πνοή στην τελματωμένη ζωή του. Όταν το άγνωστο πολύτιμο φορτίο θα αποκαλυφθεί, όλα θα πάρουν μία αναπάντεχη τροπή.

 Πρόσφατα σας είχα γράψει την γνώμη μου για το πρώτο βιβλίο της Κατερίνας Δουρμούση με τίτλο '' Το Προσωπείο ''. Ένα ψυχολογικό θρίλερ, που αφορά έναν κατά συρροή δολοφόνο, αλλά και την ζωή της γυναίκας του που δεν γνωρίζει για αυτήν του την ''ιδιότητα''. Το ταξίδι μιας γυναίκας στην απελευθέρωση από έναν τοξικό γάμο , και το ταξίδι ενός πληγωμένου ανθρώπου στην πτώση. 

Σήμερα έχω την χαρά να φιλοξενώ στο readoclock.gr τη συγγραφέα του βιβλίου Κατερίνα Δουρμούση για να την γνωρίσουμε καλύτερα. Και φυσικά όπως πάντα, στο τέλος της συνέντευξης σας περιμένει μια έκπληξη! Πάμε λοιπόν να γνωρίσουμε καλύτερα την συγγραφέα!

 Τα τελευταία χρόνια έχω αρχίσει όχι μόνο να εκτιμάω, αλλά και να αποζητώ, διηγήματα και νουβέλες. Εκτός από το ότι η καθημερινότητα προχωράει με γρήγορους ρυθμούς, και τα μικρά βιβλία είναι μια πολύ καλή επιλογή για όσους δεν προλαβαίνουν ή για όσους θέλουν να διαβάζουν κάτι στα μέσα χωρίς να κουβαλούν μεγάλο βάρος ( #truestory ) , τα βιβλία που είναι μικρότερα σε έκταση δείχνουν πόσο μεγάλο ταλέντο έχει ένας συγγραφέας, αφού είναι πολύ πιο δύσκολο να δημιουργήσεις μια ολοκληρωμένη ιστορία σε λίγες σελίδες.

Έτσι αποφάσισα να σας παρουσίασω πέντε αγαπημένα βιβλία Ελλήνων συγγραφέων με λιγότερες από εκατό σελίδες. Τα έχω διαβάσει, τα έχω αγαπήσει και τα έχω ξεχωρίσει! Πάμε να τα δούμε!

 Λίγο πριν μας αποχαιρετήσει η προηγούμενη χρονιά κυκλοφόρησε το Λογοτεχνικό Ημερολόγιο 2021 από τις εκδόσεις Κέφαλος. Πρόκειται για μια συλλογική δουλειά, η οποία αποτελείται από έργα 302 σύγχρονων λογοτεχνών και καλλιτεχνών. Πιο συγκεκριμένα στις σελίδες του θα βρείτε έμμετρα και πεζά ποιήματα, χαϊκού, διηγήματα, παραμύθια, μικρές ιστορίες, φωτογραφίες, σκίτσα και έργα ζωγραφικής. Ο εκδότης Πλούταρχος Πάστρας κάθε χρόνο εκδίδει έναν αντίστοιχο τόμο, με προσεγμένα έργα που μπορεί κανείς να διαβάσει , καλύπτοντας ένα ευρύ φάσμα ειδών. Κάθε έργο είναι διαφορετικό και ξεχωριστό, και φέρει το ονοματεπώνυμο του αντίστοιχου λογοτέχνη - καλλιτέχνη. 

 Ήταν εξαιρετικός επιστήμων ο κύριος Γελάκος! Με σπουδές στο εξωτερικό! Ήξερε τη γυμναστική του γέλιου, δηλαδή, όταν οι άκρες των χειλιών τραβιούνται στο πλάι και μετά επιστρέφουν στη θέση τους και ένα και δύο

 «Σε κοίταζα με μάτια που άστραφταν από χαρά, όση ώρα κοιμόσουν γαλήνια. Ήσουν υπέροχος, έτσι ελεύθερος από προβλήματα, καλέ μου, ίσως κι από όνειρα. Ολόγυμνος... ποθητός... Ένα μαρμάρινο άγαλμα, ικανός να θεραπεύσεις με την αγλαόμορφη εικόνα σου όσα μακρινά με είχαν πληγώσει στη ζωή.

Πριν από λίγες ημέρες ξεκίνησα το πρώτο μυθιστόρημα της Romy Hausmann με τίτλο ''Καλό μου παιδί'', που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο. Ένα βιβλίο που έχει φιγουράρει σχεδόν στις περισσότερες σελίδες που αφορούν το βιβλίο, και όλοι γράφουν τις καλύτερες κριτικές. Ξεκινώντας την ανάγνωση του, με κέρδισε εξαρχής. Η αλήθεια είναι πως δεν μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου, και στο τέλος με άφησε με το στόμα ανοικτό. Είναι από τα βιβλία που σίγουρα αξίζουν όλο τον ντόρο που έχουν προκαλέσει γύρω από το όνομά τους!

 Έτρεχα να αγοράσω το τετράδιο. Πίσω στο σπίτι η µαµά καβούρδιζε τον χαλβά. Το γλυκό που ακόµα αγαπώ. Όταν θα γύριζα, θα ήταν όλοι εκεί. Ο µπαµπάς, η µαµά, τ’ αδέλφια, η Μαριώ. Τα είχα όλα. Τους είχα όλους. Έτρεχα να αγοράσω το τετράδιο ξέροντας τι θα πει ευτυχία. 

Εξήντα πέντε σύντοµα κείµενα ποιητικής πρόζας, που έγραψε ο Δηµήτρης Καταλειφός -τα περισσότερα µέσα στον εγκλεισµό λόγω της πανδηµίας- από τα τέλη Φεβρουαρίου έως τις 21 Μαΐου 2020, παραµονή των γενεθλίων του.

Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου.

Αυτή η χρονιά μπορεί να ήταν αρκετά δύσκολη, όμως έδωσε και πολλές ευκαιρίες. Ήταν μια χρονιά που βγήκαν πολλά βιβλία, παρά τις δυσκολίες, και πολλοί νέοι συγγραφείς που έκαναν το όνειρό τους πραγματικότητα. Μια από αυτές τις συγγραφείς, είναι και η Μαρία Αλεξοπούλου, η οποία συστήθηκε ως συγγραφέας στο κοινό με ένα πολύ δικό της κείμενο. Το ''Η θλίψη που φωλιάζει μέσα μου '' είναι το πρώτο της βιβλίο, και μέσα στις σελίδες του μπορείτε να βρείτε πολλά κομμάτια όχι μόνο της Μαρίας, αλλά και του ίδιου σας του εαυτού. Εγώ μπορεί να γνωρίζω την Μαρία προσωπικά, όμως πιστεύω πως αξίζει να την γνωρίσετε και εσείς καλύτερα, και ως συγγραφέα αλλά και ως άνθρωπο. Διαβάστε την συνέντευξη, και στο τέλος σας περιμένει και μια έκπληξη!

 Ξέρετε πόσο μου αρέσουν οι αστυνομικές ιστορίες, και ακόμη, πόσο μου αρέσει να στηρίζω νέους συγγραφείς. Και ξένους και Έλληνες, όμως, όταν μιλάμε για Ελληνίδες, μου αρέσει ακόμη περισσότερο. Χαίρομαι που σιγά σιγά σε ένα πιο ανδροκρατούμενο είδος διαβάζουμες και γυναικείες πένες. Σήμερα λοιπόν, θα σας γράψω για ένα τέτοιο βιβλίο, του οποίου η υπόθεση μου κέντρισε το ενδιαφέρον. Πρόκεται για το λογοτεχνικό ντεμπούτο της Κατερίνας Δουρμούση, με τίτλο Το Προσωπείο, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πηγή. 

Ένα ψυχολογικό θρίλερ, που εστιάζει περισσότερο στο ψυχολογικό κομμάτι, αρκετά διαφορετικό, αφού μπορεί να μην είχε τόση δράση, όμως δεν μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου.

 Ένα από τα βιβλία που διάβασα τις τελευταίες ημέρες, είναι αυτή η συλλογή με κάποια από τα παραμύθια του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. Πολλές από τις ιστορίες τις γνώριζα ήδη- όπως νομίζω και οι περισσότεροι - κάποιες όμως δεν τις είχα ποτέ ακουστά. 

Απόλαυσα πολύ την ανάγνωση αυτής της συλλογής, και έγινα ξανά μικρό παιδί, αφού όλες οι ιστορίες έχουν το άρωμα των παραμυθιών που διάβαζα στην παιδική μου ηλικία. Τα παραμύθια του Άντερσεν μπορούν να διαβαστούν και από ενήλικες, αφού έχουν μέσα τους το στοιχείο του ρεαλισμού, καθώς και διακρίνονται από μια γραμμή λεπτής σάτιρας, ενώ, δεν τελειώνουν όλα με αισιόδοξο τρόπο.