Τα Σταφύλια της Οργής - John Steinbeck

 Τα σταφύλια της οργής... Ένα συγκλονιστικό μυθιστόρημα του Τζον Στάϊνμπεκ, και ίσως το πιο αντιπροσωπευτικό της εποχής στην οποία αναφέρεται. Μια οικογένεια που στην Αμερική του '30 ταξιδεύει προκειμένου να βρει καλύτερες συνθήκες ζωής και διαβίωσης. Ξηρασία, οικονομικό κραχ, αβεβαιότητα, ανεργία, φτώχεια... Η αναζήτηση της γης της Επαγγελίας και μια οικογένεια που δοκιμάζεται σκληρά μέσα από ψεύτικες ελπίδες και υποσχέσεις, όπως και οι υπόλοιπες.





Ένα βιβλίο που στο τέλος αφήνει έντονη της αίσθηση της ανθρωπιάς και της μοιρασιάς. Προσωπικά, με άγγιξε σε πολλά σημεία, αφού πολλές περιγραφές μου θυμησαν ιστορίες που έχω ακούσει σε παραλλαγές από παππούδες και γιαγιάδες. Οι άνθρωποι μπροστά στις δυσκολίες κατά γενική ομολογία δεν έχουν μεγάλες διαφορές. Όταν υπάρχουν κοινά βιώματα και κοινές δυσκολίες κανείς δεν θα σκεφτεί να φερθεί εγωιστικά και θα κοιτάξει να μοιραστεί απλόχερα και αυτό το λίγο που έχει. Και αυτό είναι το βασικό κομμάτι που μου έμεινε από αυτό το βιβλίο. 


Δεν έλειψαν και οι συγκινήσεις βέβαια , αφού εκτός από το ότι η ιστορία είναι κοντά στην πραγματικότητα, μην ξεχνάμε πως πρόκειται για ένα μυθιστόρημα, όπου γνωρίζουμε τους ήρωες της ιστορίας και δενόμαστε μαζί τους. Ισχυρή είναι η παρουσία της γυναίκας , ιδίως ως μητέρα. Ισχυροί είναι και οι οικογενειακοί δεσμοί φυσικά. Η αφήγηση είναι στρωτή , δεν υπάρχουν έντονες ανατροπές, όμως το συναίσθημα είναι πολύ έντονο. Οι χαρακτήρες είναι καλοδουλεμένοι και αντιπροσωπευτικοί της εποχής. Μια ιστορία διαχρονική που δείχνει δυστυχώς ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται. Ίσως είναι άλλοι οι άνθρωποι, αλλά τα μέρη , άλλες οι συνθήκες. Μα κάποια βιώματα παραμένουν κοινά και προσαρμόζονται στις εποχές. 


Ο Τζον Στάινμπεκ είναι από τους συγγραφείς που με αγγίζει πάρα πολύ. Ιδίως στα μικρά του σε έκταση βιβλία. Το συγκεκριμένο βιβλίο βέβαια ήταν αρκετά πυκνογραμμένο, και σε κάποια σημεία ένιωθα ότι όσο διάβαζα δεν προχωρούσε όσο θα ήθελα , μιας και το διάβαζα με πολύ λαχτάρα! Φυσικά αυτό δεν είναι κακό! Πίστευα όμως ότι θα το διάβαζα πιο γρήγορα από το αναμενόμενο, σε σχέση με του ρυθμούς ανάγνωσης. Ήταν ένα βιβλίο που μου άρεσε, με άγγιξε , με συγκίνησε , αλλά δεν ήταν το αγαπημένο μου από τον συγγραφέα. Μέχρι στιγμής την πρώτη θέση καταλαμβάνει το "Άνθρωποι και ποντίκια"! Μένει να διαβάσω δύο βιβλία ακόμη για να ολοκληρώσω όλα τα βιβλία του συγγραφέα ,και έτσι θα έχω πιο ολοκληρωμένη εικόνα! 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου