Συνέντευξη με την συγγραφέα Κατερίνα Δουρμούση - και διαγωνισμός

 Πρόσφατα σας είχα γράψει την γνώμη μου για το πρώτο βιβλίο της Κατερίνας Δουρμούση με τίτλο '' Το Προσωπείο ''. Ένα ψυχολογικό θρίλερ, που αφορά έναν κατά συρροή δολοφόνο, αλλά και την ζωή της γυναίκας του που δεν γνωρίζει για αυτήν του την ''ιδιότητα''. Το ταξίδι μιας γυναίκας στην απελευθέρωση από έναν τοξικό γάμο , και το ταξίδι ενός πληγωμένου ανθρώπου στην πτώση. 

Σήμερα έχω την χαρά να φιλοξενώ στο readoclock.gr τη συγγραφέα του βιβλίου Κατερίνα Δουρμούση για να την γνωρίσουμε καλύτερα. Και φυσικά όπως πάντα, στο τέλος της συνέντευξης σας περιμένει μια έκπληξη! Πάμε λοιπόν να γνωρίσουμε καλύτερα την συγγραφέα!

1. Το Προσωπείο αποτελεί το πρώτο σου συγγραφικό εγχείρημα. Ποια ήταν η ανάγκη που σε έσπρωξε στη συγγραφή;

Το Προσωπείο στην πραγματικότητα είναι το πρώτο συγγραφικό μου εγχείρημα που αποφάσισα πως θέλω να εκδοθεί. Η ανάγκη μου να γράφω υπήρχε από τα εφηβικά μου χρόνια. Το πρώτο ολοκληρωμένο έργο μου ήταν αυτοβιογραφικό. Γράφτηκε πολύ πριν από το Προσωπείο, δηλαδή πριν από μια εικοσαετία. Ήταν ένα ταξίδι καταγραφής συμβάντων και συναισθημάτων, που είχα την ανάγκη να εκφράσω στα πλαίσια της ψυχοθεραπείας που έκανα εκείνη την εποχή.

2. Επέλεξες να καταπιαστείς με το ψυχολογικό θρίλερ. Το βιβλίο σου θα έλεγα πως τείνει περισσότερο στο ψυχολογικό κομμάτι, παρά στη δράση, κάτι που θα έλεγα πως είναι δυσκολότερο. Πως έγινε αυτή σου η επιλογή;

Ξέρεις, θεωρώ πως δεν επιλέγουμε εμείς τους ήρωές μας αλλά εκείνοι. Μας βρίσκουν και μας ζητούν να γίνουμε η φωνή τους. Ήταν λες και η Μαρίνα και ο Δημήτρης να ήθελαν να πω την ιστορία τους. Η Μαρίνα ήθελε να μιλήσει για τη διαδρομή της προς την επιφάνεια, για την προσπάθειά της να επιβιώσει μέσα σε έναν γάμο πλάι σε έναν άνθρωπο ψυχοπαθή, όπου δικαίως πνιγόταν δίχως καν να γνωρίζει όλα τα στοιχεία που τον έκαναν τόσο ασφυκτικό. Ο Δημήτρης, από την πλευρά του, είναι ένας χαρακτήρας στου οποίου το πρόσωπο έβλεπα όλους τους πληγωμένους ανθρώπους που καταλήγουν να είναι όπως εκείνος. Ένα δημιούργημα φτιαγμένο από ένα λάθος της φύσης, που στην πορεία ολοκληρώθηκε μέσα από τα τραγικά συμβάντα της παιδικής του ηλικίας. Όλα αυτά, για να καταγραφούν και να γίνουν κατανοητά, υπήρχε μόνο ένας δρόμος. Το να προσπαθήσω, γιατί εφόσον δεν είμαι ειδικός μόνο προσπάθεια μπορούσα να κάνω, να δώσω έμφαση στο ψυχολογικό κομμάτι, όπως λες, της ιστορίας.

3. Γνωρίζω πως σου αρέσει να μελετάς την ψυχολογία, και αυτό φαίνεται και από Το Προσωπείο. Τι είναι αυτό που σε ελκύει στο να γνωρίσεις την συμπεριφορά των ανθρώπων;

Μεγαλώνοντας, ένιωθα πως αν κατάφερνα να γνωρίσω καλύτερα τον εαυτό μου, θα μπορούσα να βελτιώσω τη ζωή μου και να βαδίσω στο δικό μου δρόμο με μεγαλύτερη σιγουριά. Να κάνω πράγματα που αγαπώ, να έχω καλύτερη επικοινωνία με τους γύρω μου. Παράλληλα όμως, είναι γεγονός ότι δεδομένου ότι η ζωή μας είναι στην ουσία κατά το μεγαλύτερο μέρος της ένα παιχνίδι αλληλεπίδρασης, για πετύχουμε κάτι τέτοιο, θεωρώ πως πρέπει να προσπαθούμε να αποκωδικοποιούμε, στο βαθμό που αυτό είναι δυνατόν να κάνουμε ως απλοί άνθρωποι, πράξεις και συμπεριφορές με τις οποίες ερχόμαστε αντιμέτωποι. Με κάνει πολύ χαρούμενη το ότι οδεύοντας προς το τέλος της τέταρτης δεκαετίας της ζωής μου, αυτή μου η προσπάθεια τελικά με έχει βοηθήσει να βελτιώσω την καθημερινότητά μου, τις σχέσεις μου, και ίσως και τον εαυτό μου, τολμώ να πω.

4. Τι θα ήθελες να αισθανθεί κάποιος αναγνώστης κλείνοντας το βιβλίο σου; Τι μηνύματα λαμβάνεις συνήθως;

Κλείνοντας Το Προσωπείο, θα ήθελα ο αναγνώστης του να αισθανθεί δύο πράγματα. Πρώτα από όλα, είναι σημαντικό να νιώσει πως ακόμη και τα πιο δύσκολα εμπόδια μπορούν να ξεπεραστούν αν οι ίδιοι το θελήσουν. Όπως έχω ξαναπεί, όταν δεν μπορεί κανείς να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες που συναντά στη ζωή του μόνος του, δεν πρέπει να διστάζει να ζητήσει τη βοήθεια ενός ειδικού, όπως έκανε η Μαρίνα. Ένα δεύτερο πράγμα που θα ήθελα να σκεφτεί ο αναγνώστης, είναι ότι οι άνθρωποι που πάσχουν από διάφορες ψυχικές ασθένειες βρίσκονται γύρω μας. Πρέπει να αναλογιστούμε ότι ακόμη και η ακραία περίπτωση του Δημήτρη, είναι κάτι υπαρκτό και στην δική μας κοινωνία. Δεν είναι προϊόν μυθοπλασίας. Ωστόσο, καλό είναι να λαμβάνουμε υπόψη τους παράγοντες που οδηγούν στο να διαμορφωθεί μια κατάσταση, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι όταν ένας άνθρωπος φτάνει στο έγκλημα αυτό δεν είναι μεμπτό και άξιο να τιμωρηθεί με κάποιον τρόπο. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που μου λένε ότι στο τέλος, ένιωσαν να συμπονούν το Δημήτρη, κάτι που δεν μου κάνει εντύπωση, αφού πραγματικά συχνά οι άνθρωποι αυτοί αξίζουν τη συμπόνια μας.

5. Θα ήθελα να πάμε σε ένα άλλο κομμάτι, και να μου πεις πως βλέπεις τα πράγματα σαν πρωτοεμφανιζόμενη συγγραφέας. Τι δυσκολίες αντιμετώπισες και πως τις ξεπέρασες; Πόσο εύκολο είναι για κάποιον να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα;

Είναι γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια, δεδομένων των συνθηκών που επικρατούν στην οικονομία, ο χώρος του βιβλίου έχει πλέον μοιραία επηρεαστεί. Τα κριτήρια με τα οποία οι εκδότες επιλέγουν τα βιβλία που βγάζουν στην αγορά έχουν διαφοροποιηθεί. Η αλήθεια είναι ότι δεν αντιμετώπισα τόσο μεγάλες δυσκολίες όσο περίμενα, παρόλα αυτά. Το Προσωπείο, αφού έλαβα αρκετές αρνητικές απαντήσεις, έγινε δεκτό από πέντε εκδοτικούς οίκους, φυσικά όχι μεγάλους. Λέω φυσικά, γιατί πλέον πιστεύω ότι οι μεγάλοι εκδοτικοί οίκοι δεν αποφασίζουν εύκολα να εκδώσουν βιβλία νέων συγγραφέων. Κάποιος που έχει κάνει όμως μια προσεγμένη δουλειά, μπορεί αν κινηθεί μεθοδικά να τα κατάφερει. Λέγοντας μεθοδικά, εννοώ ότι πρέπει να κάνει μια σωστή περίληψη του έργου του ανάλογα με τις εκάστοτε απαιτήσεις και να αποφασίσει ότι θα χτυπήσει πολλές πόρτες μέχρι να πάρει μια θετική απάντηση. Στη δική μου περίπτωση, θεωρώ ότι από μια πλευρά ήμουν σχετικά τυχερή, αφού στο τέλος είχα την πολυτέλεια της επιλογής, η οποία έγινε με πολύ συγκεκριμένα κριτήρια, καταλήγοντας σε ένα μεσαίο εκδοτικό οίκο. Από την άλλη πλευρά όμως, ήμουν εξαιρετικά άτυχη, αφού η έκδοση του βιβλίου μου συνέπεσε με την πανδημία, με αποτέλεσμα να μην μου έχει δοθεί ακόμα η ευκαιρία να συμμετέχω σε εκθέσεις και να κάνω την επίσημη παρουσίασή του. Γι' αυτό, ευχαριστώ πολύ εσένα και όλους όσους μου δίνουν την ευκαιρία να μιλήσω για τη δουλειά μου. Αυτή η ευκαιρία έχει ακόμη μεγαλύτερη αξία σε μια εποχή σαν κι αυτή!

6. Σαν συγγραφέας, είσαι και αναγνώστρια. Ποια βιβλία και συγγραφείς αποτέλεσαν το ερέθισμα σου και έπλασαν τον χαρακτήρα σου;

Ένας συγγραφέας που ίσως με επηρέασε είναι ο Ίρβιν Γιάλομ. Μου άρεσε να διαβάζω ιστορίες ψυχοθεραπείας. Γενικότερα όμως πάντα διάβαζα πολλά βιβλία, διαφορετικά μεταξύ τους. Δεν ξέρω αν έχω επηρεαστεί από κάποια, αλλά σίγουρα είχα πάντα μια ροπή προς τα δύσκολα θέματα.

7. Πιστεύεις πως όλοι οι άνθρωποι κρύβουμε τον πραγματικό μας εαυτό κάτω από ένα ''προσωπείο''; Και εάν ναι, γιατί γίνεται αυτό; Είναι σημάδι των καιρών ή μια ανάγκη του ανθρώπου;

Ναι, το πιστεύω. Φοράμε τη μάσκα του καλού, του γελαστού, του ευτυχισμένου, του επιτυχημένου. Άλλοτε φοράμε τη μάσκα του θύματος, του ''ριγμένου'', του αδύναμου. Κάποιοι το κάνουν για να πετύχουν το στόχο τους, κάποιοι για να αμυνθούν, κάποιοι γιατί φοβούνται να αποκαλύψουν το πραγματικό τους πρόσωπο. Άλλοι προσπαθούν να δείξουν πως ζουν με έναν τρόπο ζωής διαφορετικό από εκείνον που έχουν. Στο τέλος, συχνά ούτε και οι ίδιοι δεν αντιλαμβάνονται ότι φορούν ένα προσωπείο. Το ξέρω πως όλα αυτά ακούγονται άσχημα, μα αυτή δεν είναι μόνο η άποψή μου. Είναι αποδεδειγμένο επιστημονικά, είναι μια πραγματικότητα που ανέκαθεν συνέβαινε. Απλά σήμερα υπάρχουν κάποια νέα μοντέλα τέτοιου είδους συμπεριφορών και αυτό προκύπτει από διάφορους παράγοντες, όπως είναι η χρήση των social media.

8. Και μια πιο… ιδιαίτερη ερώτηση! Ποιο τραγούδι ή μουσική πιστεύεις ότι θα ''έντυνε'' καλύτερα το βιβλίο σου;

Αυτή είναι κάτι που ομολογουμένως δεν είχα σκεφτεί ποτέ! Νομίζω πως το άλμπουμ In a Time Lapse του Ludovico Einaudi θα μπορούσε να ''ντύσει'' κατάλληλα Το Προσωπείο. Έχει μια εναλλαγή μελωδιών που του ταιριάζει. Είναι ένα ατμοσφαιρικό άλμπουμ, ένας ονειρικός συνδυασμός μελωδιών πιάνου και εγχόρδων, και μιας ηλεκτροακουστικής σύνθεσης.

9. Θα ήθελες να μας αποκαλύψεις εάν ετοιμάζεις κάτι νέο συγγραφικά;

Αυτόν τον καιρό δουλεύω το επόμενο έργο μου. Είναι ένα έργο που έχει σχέση με την απώλεια. Για όσους αναρωτιούνται, θα πω πως δεν έχει κάποια σύνδεση με το προηγούμενο. Θα υπάρχει ωστόσο ένα κοινό στοιχείο, αφού η απώλεια όπως όλοι ξέρουμε, έχει σημαντικές επιπτώσεις στην ψυχολογία και κατ' επέκταση στη ζωή μας. Έχω ολοκληρώσει την έρευνα, η οποία ήταν κάτι που μου πήρε πολύ χρόνο και το δουλεύω από το καλοκαίρι. Τώρα βρίσκομαι στην αρχική φάση της συγγραφής του μυθιστορήματος.

10. Τέλος, θα ήθελα να πεις κάτι – ο,τιδήποτε θέλεις εσύ- στους αναγνώστες του readoclock.gr!

Αν σας αρέσουν τα ταξίδια, οργανώστε την επόμενη εξόρμησή σας. Αν σας αρέσει να είστε με ανθρώπους που αγαπάτε, βρείτε τρόπους να επικοινωνήσετε μαζί τους. Αν σας αρέσει το διάβασμα, διαβάστε κάπου όμορφα για να νοιώσετε ότι πραγματικά ξεφεύγετε, έστω και αν αυτό το μέρος είναι η πλατεία της γειτονιάς σας, αν δεν έχετε την τύχη να ζείτε στην επαρχία. Αν έχετε κουραστεί, έχετε δίκιο, μα μην αφήνετε κανένα και τίποτα να σας στερήσει το δικαίωμα να ονειρεύεστε. Η πανδημία θα περάσει, ας μην την αφήσουμε να μας κλέψει τη χαρά μας.

------

Ευχαριστώ πολύ την Κατερίνα Δουρμούση για τη συνέντευξη που μου παραχώρησε! 

Και για τους ανανγώστες του readoclock.gr :

 Σε συνεργασία με την συγγραφέα και τις Πρότυπες εκδόσεις Πηγή, κληρώνουμε ένα ανίτυπο του βιβλίου της Κατερίνας Δουρμούση, Το Προσωπείο. Για δηλώσετε συμμετοχή και να διαβάσετε τους όρους και τις προϋποθέσεις συμμετοχής, πατήστε : ΕΔΩ !