Καλό μου παιδί - Romy Hausmann

Πριν από λίγες ημέρες ξεκίνησα το πρώτο μυθιστόρημα της Romy Hausmann με τίτλο ''Καλό μου παιδί'', που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο. Ένα βιβλίο που έχει φιγουράρει σχεδόν στις περισσότερες σελίδες που αφορούν το βιβλίο, και όλοι γράφουν τις καλύτερες κριτικές. Ξεκινώντας την ανάγνωση του, με κέρδισε εξαρχής. Η αλήθεια είναι πως δεν μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου, και στο τέλος με άφησε με το στόμα ανοικτό. Είναι από τα βιβλία που σίγουρα αξίζουν όλο τον ντόρο που έχουν προκαλέσει γύρω από το όνομά τους!

Η Λένα ζει φυλακισμένη σε μια καλύβα στο δάσος, μαζί με τα δύο της παιδιά, την δεκατριάχρονη Άννα και τον μικρότερο γιο της Γιοχάναν, αναγκασμένοι να ζουν εγκλωβισμένοι, με ένα πολύ αυστηρό πρόγραμμα που περιλαμβάνει έλεγχο από την τροφή μέχρι και την αναπνοή τους. Όλα αλλάζουν την στιγμή που η Λένα προσπαθεί να αποδράσει μαζί με την κόρη της. Στην προσπάθεια της, παθαίνει ένα ατύχημα και μεταφέρεται στο κοντινό νοσοκομείο. Και από εκεί ξεκινάνε όλα!

Η Λένα είναι τραυματισμένη, και ο μόνος που μπορεί να βοηθήσει είναι η μικρή Άννα. Σύντομα κινητοποιείται και η αστυνομία, αφού σύμφωνα με τα λεγόμενα της μικρής, έρχεται στην επιφάνεια μια υπόθεση εξαφάνισης που είχε απασχολήσει την αστυνομία πριν από δεκατέσσερα χρόνια, αυτήν της φοιτήτριας Λένας Μπεκ. Οι γονείς της Λένας, που μετρούν τις ημέρες που έχει εξαφανιστεί η κόρη τους τρέχουν στο νοσοκομείο, όμως εκεί έρχεται μια μεγάλη έκπληξη. Ενώ η μητέρα της μικρής Άννας μοιάζει πολύ με την εξαφανισμένη φοιτήτρια, δεν είναι αυτή! 

Και κάπως έτσι ξεκινάει το μυστήριο. Που είναι η Λένα; Ποια είναι αυτή που έχει πάρει την θέση της; Που βρίσκεται η καλύβα; Ποιος κρύβεται πίσω από αυτό το φριχτό βασανηστήριο; Θα μπορέσει ποτέ η Άννα και ο αδερφός της να προσαρμοστούν στην πραγματικότητα; Πολλά τα ερωτήματα, και καθώς η ανάγνωση του βιβλίου προχωράει προκύπτουν και άλλα.

Μου άρεσε πάρα πολύ, αφού είχε πολύ γρήγορο ρυθμό. Η αφήγηση εναλάσσεται μεταξύ τριών πρωταγωνιστών, της Γιασμίν - της οποίας της έχει δοθεί από τον δράστη ο ρόλος της ''Λένας'', της δεκατριάχρονης Άννας, και του Ματίας, πατέρα της Λένας, που προσπαθεί με νύχια και με δόντια να ανακαλύψει τα πάντα για την κόρη του. Κάθε χαρακτήρας είναι διαφορετικός, και στις πράξεις και στα λόγια τους φαίνονται όλες οι πληγές του εγκλεισμού, ακόμη και αν δεν γνωρίζουν πως αυτό είναι κακό - όπως για παράδειγμα στην περίπτωση των δύο παιδιών. Η Άννα μιλάει και φαίρεται σαν ένας άνθρωπος χωρίς αισθήματα, λειτουργεί ''αυτόματα'',παράλληλα είναι και δυναμική, σε αντίθεση με  τον Γιοχάναν που είναι κλεισμένος στο καβούκι του. Η Γιασμίν φοβισμένη, μπλεγμένη, ενοχική, πολλές φορές μπαίνει στον ρόλο της ''Λένας'', όπως ακριβώς της είχε ανατεθεί. Φοβάται να αντικρύσει την πραγματικότητα, και κρατάει μέσα της πολύ πόνο και τύψεις, ακόμα και αν δεν φταίει σε τίποτα.

Η αγωνία είναι διάχυτη, και η συγγραφέας έχει ένα εξαιρετικό ταλέντο στο να σε αποπροσανατολίσει αριστοτεχνικά από την λύση του μυστηρίου! Εκεί που νόμιζες ότι καταλαβαίνεις τι συμβάινει, ερχόταν κάτι και στα ανατρέπε όλα. Στο μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου, υπήρχε μια έντονα κλειστοφοβική ατμόσφαιρα, η οποία σε έβαζε τελείως στο κλίμα του βιβλίου, και εύκολα σε έκανε να νιώσεις έντονα συναισθήματα. Η αλήθεια είναι πως δεν μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου, και είναι από τις σπάνιες περιπτώσεις που δεν μπόρεσα να βρω κάτι αρνητικό! Αναμφίβολα, είναι ένα δυναμικό ξεκίνημα για την συγγραφέα, και μια διαφορετική ιστορία από τις συνηθισμένες. 

Το Καλό μου παιδί είναι ένα από τα ψυχολογικά θρίλερ που εντυπωσιάζουν, αφού σε όλη την διάρκεια του μυθιστορήματος επικρατέι μια σκοτεινή ατμόσφαιρα, και θυμίζει αρρωστημένες περιπτώσεις που έχουμε ακούσει να συμβαίνουν. Και αν αυτός ο εγκλεισμός και ο έλεγχος εδώ ήταν κυριολεκτικός, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι υπάρχουν πολλές γυναίκες που βιώνουν τον δικό τους Γολγοθά. Ακόμα και αν δεν είναι κλειδωμένες κυριολεκτικά, βιώνουν τον δικό τους εγκλεισμό, είτε σωματικά είτε ψυχολογικά. Θα έλεγε κανείς πως αυτό το μυθιστόρημα είναι μια είδους παραβολή ως προς αυτές τις γυναίκες. Όμως, όλο το βιβλίο αλλάζει και παίρνει ζωή στις δύο τελευταίες σελίδες. Δύο σελίδες που καταφέρνουν να σπάσουν τα δεσμά, να γκρεμίσουν κάθε ''καλύβα'', και να δώσουν την δύναμη και την ελπίδα που κάθε ένας έχει ανάγκη, στα δικά του επίπεδα. Ένα από τα βιβλία που λάτρεψα, και νομίζω κάθε λάτρης των ψυχολογικών θρίλερ θα αγαπήσει!