Κόρκυρα - Κατερίνα Χανδρινού

 Η Κατερίνα Χανδρινού, μέσα από το τελευταίο της πόνημα μας ταξιδεύει στην Κόρκυρα, ή αλλιώς Κέρκυρα, μέσα από αυτό το μικρό αφήγημα, το οποίο και αποτελεί μια μείξη πεζού και ποιητικού λόγου. Η Κόρκυρα ακροβατεί ανάμεσα στο διήγημα και στην ποίηση, μπλέκοντας ένα υπέροχο ψυχογράφημα, που ξεκινάει με αφορμή την ανακαίνιση του πατρικού σπιτιού της πρωταγωνίστριας. Αν μπορούσα να χαρακτηρίσω το συγκεκριμένο βιβλίο με μια λέξη, τότε αυτή θα ήταν σίγουρα η νοσταλγία!

Η ιστορία ξεκινάει με το γεγονός της ανακαίνισης του πατρικού σπιτιού της αφηγήτριας, έναν Αύγουστο που πηγαίνει στο νησί, όπου και αρχικά θα μείνει ως τον Σεπτέμβριο. Εκεί, επιβλέπει τους μάστορες και όσους εργάζονται για αυτό, ενώ παράλληλα οι αναμνήσεις της, με διάφορες αφορμές,  βγαίνουν στην επιφάνεια. Επιστρέφοντας στην Αθήνα με το πέρας των εργασιών , θα αντιληφθεί πως οι λόγοι που την κρατούν στην πόλη δεν είναι αρκετοί, και έτσι παίρνει την απόφαση να επιστρέψει μόνιμα στο νησί. Η επιστροφή της συνοδεύεται και αυτή από έντονη νοσταλγία, βυθίζοντας τον ανανγώστη σε ένα μαγικό κόσμο αισθήσεων, εικόνων και αναμνήσεων. 

Μια υπέροχη καλογραμμένη ιστορία, η οποία θυμίζει σύγχρονη ποίηση, κρατώντας όμως στοιχεία κλασικής αφήγησης. Διαβάζοντας το ένιωθα ότι η συγγραφέας έχει βάλει μέσα δικά της στοιχεία, και αυτό είναι κάτι που μου άρεσε πολύ, γιατί μου δημιούργησε ένα αίσθημα οικειότητας, το οποίο βέβαια υπήρχε σε όλη την διάρκεια ανάγνωσης του, αφού το θέμα από μόνο του είναι οικείο. Η επιστροφή στα παλιά, σε ένα μέρος με αναμνήσεις, εκεί που νιώθει κανείς ζεστασία και ηρεμία, σε συνδυασμό με την μόνιμη επιστροφή, αλλά και τα όσα ακόμη μπορεί να ανασύρει από την επιφάνεια ένα τέτοιο βήμα, είναι θέματα που σηκώνουν μεγάλη κουβέντα, όχι μόνο για το συναισθηματικό κομμάτι, αλλά και έχοντας κοινωνικές προεκτάσεις, που ανασύρονται από την συνθήκη του να προσπαθεί κάποιος να συντηρήσει τα συντρίμμια μιας περασμένης ζωής, συντρίμιμια που συνοψίζονται στους τοίχους ενός σπιτιού. 

Όσον αφορά το τεχνικό κομμάτι, όπως ανέφερα και πριν είναι ένα κείμενο που θυμίζει ποίημα, σε πιο σύγχρονη μορφή. Κάτι που μου αρέσει επίσης, είναι το γεγονός ότι μέσα στην αφήγηση παρεμβάλονταν κομμάτια από άλλα βιβλία, τα οποία σχετίζονταν είτε με το νησί, είτε με την εκάστοτε κατάσταση, και που έδεναν αρμονικά μέσα στην ιστορία. Φυσικά, δεν μπορώ να παραλέιψω την καλαίσθητη δουλειά που έχουν κάνει οι εκδόσεις Κέιμενα, και ποσν αφορά το εξώφυλλο, και την ποιότητα του χαρτιού, αλλά και την γραμματοσειρά.

Η Κόρκυρα της Κατερίνας Χανδρινού αποτελεί ένα εξαιρετικό δείγμα γραφής, και μια ιστορία που αν και είναι μικρή σε έκταση, δείχνει το μεγάλο ταλέντο του να γεννάει κανει εικόνες και συναισθήματα, παίρνοντας ένα φαινομενικά απλό γεγονός, όπως αυτό της επιστροφής στα πάτρια εδάφη - παρελθόν, παρά τις δυσκολίες που μπορεί να έχει μια τέτοια επιλογή.