Η πιο πολύτιμη πραμάτεια , Ένα παραμύθι- Jean - Claude Grumberg

 Έχω διαβάσει αρκετά βιβλία που αναφέρονται στο Ολοκάυτωμα,και πάντα καταφέρνουν να μου μεταδίδουν ένα πλήθος συναισθημάτων και εικόνων. Το βιβλίο του Jean - Claude Grumberg με τίτλο '' Η πιο πολύτιμη πραμάτεια, Ένα παραμύθι '' ( εκδόσεις Πόλις, μετάφραση Ρούλα Γεωργακοπούλου), είναι ένα από αυτά τα βιβλία. Μάλιστα,  ξεχωρίζει, αφού μέσα από την αλληγορία και το πρόσχημα του παραμυθιού - και στον τρόπο γραφής, αλλά και στα αφηγηματικά μέσα -  καταφέρνει να μπει στην καρδιά του αναγνώστη. Αν και έχει ως κεντρικό θέμα τον πόλεμο και τις συνέπειες του στη ζωή των ανθρώπων - και του ίδιου του συγγραφέα, αφού ο πατέρας του και ο παππούς του εκτοπίστηκαν στα γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης χωρίς να γυρίσουν ποτέ - στο τέλος καταφέρνει να δείξει την αγνή αγάπη που γεννιέται και δυναμώνει στις δύσκολες στιγμές. 

Μια φορά κι έναν καιρό, σ’ ένα μεγάλο δάσος ζούσε ένας φτωχός ξυλοκόπος με τη φτωχιά γυναίκα του.

Όχι όχι όχι όχι όχι, μην ανησυχείτε, δεν πρόκειται καθόλου για τον Κοντορεβυθούλη! Όπως εσείς, έτσι κι εγώ απεχθάνομαι αυτή τη γελοία ιστορία. Πού ακούστηκε οι γονείς να παρατάνε τα παιδιά τους επειδή δεν έχουν να τα θρέψουν; Έλεος…

Μέσα σ’ αυτό το μεγάλο δάσος λοιπόν επικρατούσε μεγάλη πείνα και πολύ κρύο. Ιδίως τον χειμώνα. Το καλοκαίρι μια τρομερή ζέστη έπεφτε σ’ αυτό το δάσος κι έδιωχνε το πολύ κρύο. Η πείνα απεναντίας ήταν σταθερή, προπάντων τα χρόνια που γύρω από αυτό το δάσος μαινόταν ο παγκόσμιος πόλεμος.

Ο παγκόσμιος πόλεμος, ναι ναι ναι ναι ναι.

Έτσι μας εισάγει ο συγγραφέας στο παραμύθι του. Ένα παραμύθι για μεγάλους, που παρά τις γλυκές στιγμές του, δεν παύει να αφήνει έντονα τον απόηχο του πολέμου, θυμίζοντας πως όπως και στη ζωή, τα χειρότερα τέρατα είναι οι ίδιοι οι άνθρωποι. 

Κατά τη διάρκεια του πολέμου, μέσα στο δάσος, ζει ένας ξυλοκόπος με την γυναίκα του. Μέσα σε όλα τα δεινά λόγω της πέινας και της φτώχειας, η αγάπη τους στέκει δυνατή. Κάθε ημέρα βλέπουν τα τρένα που παιρνούν μεταφέροντας πραμάτειες , τρένα που στην πραγματικότητα μετέφεραν θύματα σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Μια ημέρα, ένας πατέρας που είχε δύο δίδυμα παιδιά, τύλιξε το κοριτσάκι σε μια κουβέρτα και το πέταξε στο δάσος. Η γυναίκα του ξυλοκόπου το μάζεψε και αυτόματα και ασυναίσθητα ξεκίνησε να το αγαπάει, βλέποντας την ζωή της να αλλάζει και να έχει έναν σκοπό. Αρχικά, ο ξυλοκόπος δεν ήθελε το ξένο αυτό παιδί, όμως, η γυναίκα που επέμενε πως η μικρή βρέθηκε στο δρόμο τους για να τους φέρει τύχη, κατάφερε να γίνει μια συμπονετική και δοτική μητέρα, δίνοντας ό,τι μπορούσε. Και επειδή η ιστορία μας είναι παραμύθι, και τα παραμύθια έχουν αίσιο τέλος, ο ξυλοκόπος από διάφορες συγκυρίες κατάφερε να δώσει δίκιο στην γυναίκα του, και να αγαπήσει και αυτός την μικρή, η οποία αυτό το ζευγάρι γνώρισε ως πραγματικούς της γονείς, και δεν ξέχασε ποτέ ποιοί ήταν οι άνθρωποι που την μεγάλωσαν!

Μια ιστορία η οποία θίγει αρκετά ζητήματα. Αισθάνθηκα έντονο το στοιχείο της ανάδειξης του ρόλου της ''μητέρας''. Σαν ένας σύγχρονος Μπρεχτ -παρά το ότι δεν ''είδαμε'' τους βιολογικούς γονείς να διεκδικούν πίσω την κόρη τους, μάλιστα αντιλήφθηκαν πως με το να πετάξουν το παιδί από το τρένο το έσωσαν - ο Jean - Claude Grumberg δίνει ιδιαίτερη έμφαση στον τρόπο με τον οποίο η γυναίκα αντιμετωπίζει αυτό το παιδί, την αγάπη, την τρυφερότητα και την δοτικότητα, το ότι παρά την αρχική αντίρρηση  του ξυλοκόπου αυτή συνεχίζει ακάθεκτη, ξέροντας μέσα της πως το ένστικτό της είναι αλάθητο, και φυσικά στο τέλος της ιστορίας επιβεβαιώνεται.

Ο Jean - Claude Grumberg καταφέρνει να γράψει αυτήν την υπέροχη ιστορία, γεμάτη συμβολισμούς και αλληγορίες, χαρίζοντας δύναμη και ελπίδα, και μεταδίδοντας το σπουδαιότερο μήνυμα, την αγάπη. Την αγνή και αληθινή αγάπη, χωρίς υλικά αγαθά, που παρά τις δυσκολίες και τον πόνο, καταφέρνει να σταθεί και να δώσει λάμψη ακόμη και στις πιο σκοτεινές σελίδες της ιστορίας. 

Ένα υπέροχο παραμύθι, που μέσα στην απλότητα του καταφέρνει να αγγίξει και να συγκινήσει, και να θυμίσει στους ανθρώπους πως όσο υπάρχει αγάπη υπάρχει και ελπίδα. Σας αφήνω με την τελευτάια παράγραφο, που συμπυκνώνει όλη την σοφία των προηγούμενων 93 σελίδων του βιβλίου.

Ορίστε, αυτό είναι το μόνο πράγμα που αξίζει να υπάρχει στις ιστορίες και στην αληθινή ζωή. Η αγάπη, η αγάπη που δίνουμε στα παιδιά, τα δικά μας και των άλλων. Η αγάπη που κάνει, παρ'όλα όσα υπάρχουν και δεν υπάρχουν, η αγάπη που κάνει τη ζωή να συνεχίζεται...