Απόσταση Ασφαλείας - Σαμάντα Σβέμπλιν

Αγαπώ πολύ να διαβάζω ιδιαίτερα βιβλία, ειδικά όταν αυτά με αγγίζουν τόσο πολύ που τα σκέφτομαι μέρες μετά τη λήξη της ανάγνωσής τους. Ένα τέτοιο βιβλίο, είναι η Απόσταση Ασφαλείας από τη βραβευμένη Σαμάντα Σβέμπλιν, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη, σε μετάφραση Έφης Γιαννοπούλου. 

Απόσταση Ασφαλείας - Σαμάντα Σβέμπλιν, εκδόσεις Πατάκη

Η Αμάντα είναι μια νεαρή γυναίκα, η οποία αργοσβήνει σε ένα επαρχιακό νοσοκομείο, έχοντας στο πλευρό της ένα αγόρι τον Νταβίντ.  Δεν έχει κάποιον δεσμό αίματος μαζί του, η ίδια όμως έχει μια κόρη, την οποία και θέλει να σώσει. Ο αναγνώστης ταξιδεύει και χάνεται σε έναν ιδιαίτερο διάλογο αυτών των δύο, που έχει το στυλ ανάκρισης, ενώ παρεμβάλλεται από τις δαιδαλώδεις σκέψεις και μνήμες της Αμάντα, λέξεις που φαινομενικά δεν έχουν κάποιο νόημα, που μπερδεύουν τον αναγνώστη, και κάνουν αυτό το αφήγημα γοητευτικό. 

Η μητρική αγάπη, το αίσθημα κλειστοφοβίας -αφού η Αμάντα δεν μπορεί να δει και να κουνηθεί - , η σύγχυση που σου προκαλεί, κάνουν την ανάγνωση του συγκεκριμένου μυθιστορήματος μαγική. Μια εμπειρία που δύσκολα συναντάει κανείς σε λογοτεχνικό κείμενο. Παρά την ιδιαιτερότητα της γραφής του, η Σαμάντα Σβέμπλιν, υφαίνει ολοκληρωμένα τους χαρακτήρες της, με μια δόση μαγικού ρεαλισμού, και κινηματογραφικότητας, που θυμίζει David Lynch σε μόλις 122 σελίδες. Ένας εφιάλτης δίχως τέλος, ένα σκοτεινό παραμύθι, που μόλις το πιάσεις στα χέρια σου, δεν μπορείς να το αφήσεις αν δεν το διαβάσεις όλο μονομιάς. Είναι από τα λίγα βιβλία που διάβασα δύο φορές - επιβάλλεται η διπλή ανάγνωση - και που απόλαυσα με διαφορετικό τρόπο και τις δύο φορές.