Η Κόρη Μου -Kim Hye - Jin

  Ένα μικρό βιβλίο από αυτά που σου μένουν στο μυαλό για ποικίλους λόγους. Αφηγήτρια είναι μια ηλικιωμένη, χήρα, νοσηλεύτρια και μητέρα, η οποία θα χρειαστεί να μείνει για ένα διάστημα με την κόρη της, και την κοπέλα της. Μια γυναίκα που δεν μπορεί να δεχτεί ότι η κόρη της είναι ομοφυλόφιλη, και που όπως βλέπουμε ούτως ή άλλως δεν γνωρίζονται πολύ καλά. Μέσα από αυτήν τη συγκατοίκηση θα αναγκαστεί να προσπαθήσει να γνωρίσει την κόρη της, και όχι απαραίτητα να την καταλάβει ακόμη και να κάνει μια υποτυπώδη προσπάθεια. Ο τρόπος που μεγάλωσε, οι προκαταλήψεις και τα δεσμά που την κρατάνε στα πιστεύω της δεν την αφήνουν να μπορέσει να αγκαλιάσει το παιδί της- ακόμη και αν προσωπικά αυτό μου φαίνεται αδιανόητο!

Η κόρη της, είναι μια ηρωίδα που αν και υπάρχει στο βιβλίο δεν ακούγεται τόσο. Η κύρια φωνή είναι της μητέρας, και λογοτεχνικά αυτό το βρήκα πολύ ενδιαφέρον, αφού περνάει τα μηνύματα από την «αντίθετη» πλευρά. Η γυναίκα αυτή ανασύρει συνεχώς μέσα από τα λεγόμενα και τις σκέψεις της όλες αυτές τις προκαταλήψεις που έχουν διαμορφώσει τις συνειδήσεις παλαιότερων γενιών. Η ζωή της κόρης της - η οποία είναι και ακτιβίστρια - έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την ήρεμη και ήσυχη ζωή της μητέρας, η οποία αναρωτιέται συνεχώς πού μπορεί να έφταιξε και να πιστεύει ότι η ομοφυλοφιλία της κόρης της είναι κάτι παροδικό. Φυσικά, η πατριαρχία στέκει γοερά ακόμη και αν ο πατέρας της ιστορίας δεν υπάρχει πλέον εκεί μαζί τους. Ένα πολύ δυνατό κείμενο, σκληρό, με εσωτερική πάλη και αντιφάσεις. Τα ερωτήματα που γεννά πολλά. Μια πρωταγωνίστρια που αν και μπόρεσα να καταλάβω, όσο και να με νευρίασε, άκρως ρεαλιστικό κείμενο δεν με άφησε αμέτοχη. Τα συμπεράσματα; Ακόμη περισσότερα! Αν μη τι άλλο είναι ένα βιβλίο που προβληματίζει - εύχομαι βέβαια από τη σωστή μεριά της ιστορίας. Οι οικογενειακές σχέσεις, και ιδίως η δύσκολη σχέση μητέρας και κόρης θα είναι πάντα στο προσκήνιο, όπως και σε αυτό το βιβλίο, που όμως αναφέρει σε τόσο μικρή έκταση ένα σωρό ακόμη κοινωνικά θέματα όπως η ομοφοβία,η γονεϊκή αποξένωση, η πατριαρχία, οι κοινωνικός και εργασιακός ρατσισμός, και το αιώνιο ερώτημα : Μπορείς να αγαπήσεις κάποιον ουσιαστικά χωρίς να δέχεσαι αυτό που είναι στην πραγματικότητα ;