Ο δρόμος προς τα αστέρια - Ingvild H. Rishoi

Οι Χριστουγεννιάτικες ιστορίες δεν είναι πάντα μες την τρελή χαρά, και αυτό είναι οκ! Πολλές φορές θα σε πιάσουν από το χέρι και θα σπαράξουν την καρδιά σου, και όταν αυτό θα γίνει μέσα από τα μάτια ενός παιδιού εσύ θα μείνεις λίγο μετέωρος στο τι ακριβώς αισθάνεσαι. Κάπου θα νιώσεις μια υποψία θαλπωρής και ζεστασιάς, όμως το κρύο που θα βρίσκεται από κάτω θα είναι αρκετά δυνατό για να επικρατήσει. Ως τίμια millennial που το κοριτσάκι με τα σπίρτα ήταν πάντα στις αγαπημένες μου ιστορίες για τα Χριστούγεννα, δε θα μπορούσε αυτή η μικρή ιστορία να μην με συνεπάρει και να με ταξιδέψει για λίγο στα αναγνώσματα των παιδικών μου χρόνων. 

Είναι ένα βιβλίο που διαβάζεται πολύ γρήγορα, με μικρά κεφάλαια, κοφτά μα περιγραφικά. Αφηγήτρια είναι ένα μικρό κορίτσι, όπου ζει με την ανήλικη αδερφή και τον πατέρα τους, ένα πατέρα που του έχει αδυναμία, τον βλέπει ως μια φιγούρα στιβαρή, αυτός όμως έχει άλλα πάθη που τον κρατάνε μακριά από τις κόρες του και τον οδηγούν σε καταστροφικά λάθη, αφήνοντας στην ουσία δύο ανήλικα παιδιά να μεγαλώνουν μόνα τους, ενίοτε και με τη βοήθεια κάποιων γειτόνων ή γνωστών. 

 Και ενώ ο πατέρας είναι απόν τα κορίτσια συνεχίζουν να ελπίζουν. Συνεχίζουν να πιστεύουν στο θαύμα που όπως λέει ο επιστάτης του σχολείου, θα έρθει! Αναγκάζονται να μην είναι παιδιά, να μεγαλώσουν απότομα ακόμη και αν δεν το γνωρίζουν. Και αν όλα αυτά σου ακούγονται βαριά, το βιβλίο είναι με τέτοιον τρόπο γραμμένο που δε θα σε κάνει να κλάψεις, ούτε θα σε εκβιάσει συναισθηματικά, αλλά θα σου αφήσει μια γλυκιά πικρία, ένα αίσθημα ανικανοποίητου για αυτά τα παιδιά - που αντιπροσωπεύουν πολλά παιδιά σε αυτόν τον κόσμο, και προσωπικά πλέον ως μαμά που στα μάτια της κόρης μου βλέπω όλα τα παιδιά του κόσμου θεωρώ πως δεν υπάρχει κάτι χειρότερο σε αυτόν τον κόσμο, από παιδιά που δεν είναι παιδιά. Είναι δικαίωμα τους και υποχρέωση όσων τα φέρνουμε σε αυτόν τον κόσμο να κρατήσουμε την αθωότητα τους και την τρυφερή παιδική τους ηλικία για όσο μπορέσουμε. Ξέρω πως δεν συμβαίνει με όλα τα παιδιά του κόσμου και αυτό με πληγώνει. Για αυτό θα κλείσω με αυτήν την ευχή, όλα τα παιδιά αυτής της γης να έχουν μια αγκαλιά που θα τα οδηγεί στον δρόμο προς τα αστέρια, μια αγκαλιά γεμάτη ζεστασιά και θαλπωρή, ηρεμία και γαλήνη.