Λωξάντρα - Μαρία Ιορδανίδου

 Είχα διαβάσει πρώτη φορά την Λωξάντρα, πριν από αρκετά χρόνια. Η αλήθεια είναι πως δεν θυμόμουν πολλά! Θυμόμουν μόνο ότι ήταν μια ηρωίδα που είχα συμπαθήσει πολύ, και πως κάθε σχεδόν απόγευμα που το διάβαζα, ζητούσα από τη μαμά μου να μου φτιάξει χαλβά σιμιγδαλένιο - με μπόλικη κανέλα! Τόσα χρόνια μετά, το έπιασα ξανά στα χέρια μου! Και το «χάρηκα», και εντόπισα κάποια θέματα που παλιότερα δεν τα είχα παρατηρήσει! Και φυσικά, ναι, η Λωξαντρα ήταν υπέροχη! Όσο για το χαλβά, πάντα είναι καλό να έχουμε μια μικρή αφορμή για ένα κομματάκι! (Που μεταξύ μας, ποιος τρώει μόνο ένα κομμάτι;)

Η Λωξάντρα, γράφτηκε από τη Μαρία Ιορδανίδου, όταν εκείνη ήταν 66 ετών, και στην ουσία περιέγραψε τη ζωή της γιαγιάς της, για να μη χαθεί η ιστορία της. Ένα μοναδικό ταξίδι στο χρόνο, στο χώρο, στην ιστορία, γεμάτο εικόνες και μυρωδιές από μια άλλη εποχή. Μια εποχή, για την οποία έχουμε ακούσει τόσα, και για κάποιον λόγο αρκετοί την νιώθουμε πολύ κοντά μας, ακόμα και αν δεν έχουμε κάποια σχέση με αυτήν. 

Η ζωή της Λωξάντρας, μια βόλτα στις ελληνικές συνοικίες της Πόλης, μια μίξη μυθοπλασίας - τα οποία όμως πάντα θα μας θυμίζουν μια γιαγιά, ή ένα χωριό - και ένα ταξίδι λίγο πριν τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αυτό το βιβλίο τα είχε όλα! Χιούμορ, συγκίνηση και προσωπικά μου έβγαλε μια ζεστασιά- σαν αυτή που βγάζει ο χαλβάς ντε! Τυχαίο; Δεν νομίζω! 

Παρόλα αυτά, αποτέλεσε και αφορμή για συζήτηση, καθώς το βιβλίο στην ουσία σκιαγραφεί μια ολόκληρη εποχή, από συνήθειες και καθημερινότητα μέχρι τη γλώσσα και επαγγέλματα που πια δεν υπάρχουν. Μέσα σε αυτά, μπορεί κανείς να παρατηρήσει το πως μεγάλωσαν πολλές γυναίκες - και πως συνέχισαν για πολλά χρόνια αργότερα - σε σχέση με τον κοινωνικό τους ρόλο. Στο πρόσωπο και στο χαρακτήρα της Λωξάντρας, στην καθημερινότητα της, στον τρόπο που χειριζόταν όλες τις καταστάσεις, στο πως κατάφερε να προσαρμοστεί σε νέες συνθήκες παρά τις δυσκολίες, και στον τρόπο που κατάφερε αυτός ο χαρακτήρας να έχει ενδιαφέρον τόσα χρόνια μετά , μπορεί κανείς να συναντήσει γνώριμα πρόσωπα, και αυτό πιστεύω είναι κάτι που κάνει αυτό το βιβλίο ιδιαίτερο, παρά την απλότητα του!