Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος - Άλντους Χάξλεϋ

«Μα εγώ δε θέλω άνεση, εγώ αναζητώ το Θεό, την ποίηση, τον πραγματικό κίνδυνο, την ελευθερία, την καλοσύνη, την αμαρτία» 

«Με λίγα λόγια αναζητάς τη δυστυχία»

«Έστω αναζητώ τη δυστυχία»

«Για να μην πω πως ζητάς το δικαίωμα να γεράσεις, ν’ασχημαίνεις, να γίνεις ανίκανος. Το δικαίωμα να κολλήσεις σύφιλη ή να πάθεις καρκίνο. Το δικαίωμα στη φτώχεια, στο φόβο, στην αγωνία του τι θα συμβεί αύριο. Να πάθεις τυφοειδή πυρετό , να βασανιστείς από πόνους κάθε μορφής»

«Τα απαιτώ όλα»


«Θαυμάστε καινούργιε κόσμε! Ω! Θαυμάστε καινούργιε κόσμε!»





Μια δυστοπική φανταστική κοινωνία, όπου ο συγγραφέας εμπνεύστηκε από το εργοστάσιο παραγωγής αυτοκινήτων Φορντ, και παρουσίασε ένα ζοφερό μέλλον που λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο. Μηχανικά, χωρίς συναισθήματα, με απόλυτη σεξουαλική ελευθερία, χωρίς τίποτε να θυμίζει το παρελθόν. Δεν υπάρχει ιστορία, δεν υπάρχουν θρησκείες, δεν υπάρχει τέχνη, ενώ όλα λειτουργούν «εργοστασιακά», ακόμη και η δημιουργία των ανθρώπων. Οι άνθρωποι- που είναι χωρισμένοι ανά κατηγορίες - δεν αρρωσταίνουν και δε γερνάνε. Ένα χάπι, η σόμα, εξαφανίζει κάθε δυσάρεστο συναίσθημα. 


Σε αυτήν την κοινωνία, όπου δεν υπάρχει καμία ευθύνη, κανένα συναίσθημα μα και καμία ελευθερία, υπάρχει ένα μέρος που έχει μείνει από τα παλιά. Όταν ένας από τους ανθρώπους το επισκέπτεται αντιλαμβάνεται ότι υπάρχει και ένας άλλος «θαυμαστός καινούριος κόσμος», τελείως διαφορετικός από αυτόν που του έχουν παρουσιάσει, ζητάει να φύγει και να μείνει εκεί. Το τέλος του βιβλίου έχει μια δραματική κορύφωση.


Μέσα από αυτήν τη δυστοπική ιστορία θίγονται πολλά θέματα- όπως και σε κάθε βιβλίο του είδους. Αυτό όμως που ξεχώρισα σε αυτό είναι το «αντίθετο» από τα όσα μέχρι τώρα έχω διαβάσει. Σε αυτήν την κοινωνία, το «κράτος» δημιουργεί μια ψεύτικη «ευτυχία», η οποία βέβαια σκοπό έχει να εξυπηρετεί τον τρόπο λειτουργίας, και όχι την πραγματική ευτυχία των ανθρώπων. Η πλύση εγκεφάλου, είναι κάτι που συναντάμε συχνά, ενώ οτιδήποτε προάγει τον πολιτισμό έχει καταργηθεί- όπως και ο ίδιος ο πολιτισμός. Όμως, αυτό που ζητάει ο ήρωας είναι το δικαίωμα στη δυστυχία. Στην πραγματική ζωή, με τις ευκολίες και τις δυσκολίες. Ο ήρωας ζητάει έναν Θεό και τις αξίες της ζωής,αυτές που δίνουν νόημα ακόμη και αν χρειαστεί να γεράσει ή και να αρρωστήσει, ενώ υπάρχει έντονο το δίπολο μεταξύ ηθικής και επιστήμης - όπως παρουσιάζεται στο βιβλίο, και στον τρόπο που την χρησιμοποιούν προς όφελος τους.


Ένα βιβλίο που γράφτηκε το 1932, και αποδείχτηκε κάτι παραπάνω από προφητικό. Τελικά, τι είναι προτιμότερο; Η εφήμερη ευτυχία ή η πραγματική ζωή; Το ανθρώπινο γήρας ή τα επιστημονικά επιτεύγματα; Και τέλος, ποιο είναι το τίμημα της ανθρώπινης ελευθερίας ;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου