Ζωή - Πατρίσια Ένχελ

Ο προηγούμενος μήνας δεν ήταν ιδιαίτερα ''διαβαστερός'' για εμένα, τουλάχιστον όχι τόσο όσο θα ήθελα! Παρόλα αυτά διάβασα κάποια βιβλία, και εξαιτίας μιας ανακαίνισης της βιβλιοθήκης μου, έφερα στην επιφάνεια κάποια από τα βιβλία που ενώ τα έχω αρκετό καιρό, δεν έχω προλάβει να τα διαβάσω ακόμη! Ξέρω πως είναι μια δύσκολη δέσμευση, όμως σίγουρα θα προσαθήσω να μειώσω σε έναν μεγάλο βαθμό τα αδιάβαστα βιβλία που έχω! Την αρχή λοιπόν θα κάνω σήμερα, με ένα βιβλίο που πρέπει να είχα πάρει σε κάποιο παζάρι τη πλατείας Κοτζιά - τότε τα παλιά τα χρόνια, θυμάστε; Το εξώφυλλο του μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση, και όχι απαραίτητα για καλό, όμως κάτι με τράβηξε να το πάρω! Πρόκειται για το βιβλίο της Πατρίσια Ένχελ, με τίτλο Ζωή, από τις εκδόσεις Opera, σε μετάφραση Αχιλλέα Κυριακίδη.

Στην ουσία πρόκειται για ένα βιβλίο που αποτελείται από εννιά διηγήματα. Όλα έχουν ως επίκεντρο τη Σαμπίνα, μια κοπέλα που η οικογένεια της κατάγεται από την Κολομβία, και ζουν στο Νιού Τζέρσει. Τα διηγήματα δεν έχουν κάποια συνέχεια, διαβάζονται και ως αυτόνομες ιστορίες, όμως μας επιτρέπουν να μπούμε στην ζωή της Σαμπίνα ανά διαστήματα. Ξεκινώντας ως έφηβη και καταλήγοντας λίγο μεγαλύτερη, περνώντας από σχέσεις - κάποιες από αυτές προβληματικές- , γνωρίζοντας φίλους και πρόσωπα της οικογένειας της, αναγκάζοντας και την ίδια την πρωταγωνίστρια να ωριμάσει, ή τουλάχιστον να φτάσει πολύ κοντά!

Είναι ένα βιβλίο που διαβάζεται γρήγορα, η γραφή είναι αρκετά απλή, όμως η συγγραφέας καταφέρνει να διεισδύσει στους χαρακτήρες, οι οποίοι είναι αληθινοί, και ως προς τα θετικά, και ως προς τα αρνητικά τους χαρακτηριστικά. Θίγονται διάφορα θέματα, όπως αυτό της μετανάστευσης, του οικογενειακού θεσμού, αλλά και το ταξίδι της ενηλικίωσης. Η γλώσσα είναι καθημερινή, και αν και μεταφασμένο, σε βάζει για τα καλά στο πνεύμα, σου μεταδίσει ζωντάνια, αλλά και όλη την απόγνωση που κρύβουν οι χαρακτήρες ψάχνοντας την αγάπη, αλλά και τον εαυτό τους. 

Όσον αφορά τα διηγήματα, έχουν ως κοινό σημείο αναφοράς τη Σαμπίνα, όμως πάντοτε περιτρυγιρίζεται από διαφορετικούς χαρακτήρες και προσωπικότητες. Κάποιες από τις ιστορίες μου άρεσαν περισσότερο, και άλλες λιγότερο. Για εμένα, η πιο δυνατή ήταν και η πρώτη ιστορία του βιβλίου, με τίτλο ''Λούτσο''. Εκτός από μια καλή εισαγωγική ιστορία για την πρωταγωνίστρια και το υπόβαθρό της, είναι και μια αρκετά δυνατή ανεξάρτητη ιστορία. Άλλη μια ιστορία - διήγημα που λάτρεψα, ήταν το ''Παλόμα'', το οποίο με άγγιξε αρκετά, καθώς και το τελευταίο με τίτλο ''Madre Patria'', το οποίο θεώρησα ιδανικό για το τέλος! 

Σε γενικές γραμμές, ήταν ένα βιβλίο που διάβασα γρήγορα, μου προκάλεσε μια μεγάλη γκάμα συναισθημάτων, είχε αρκετό σαρκασμό, όμως έκρυβε και πολύ πόνο, μέσα από την προσπάθεια των ανθρώπων να μπορέσουν να βρουν ποιοι είναι, και που βαδίζουν! Όπως ακριβώς είναι και η ίδια η Ζωή!