Συνέντευξη με την συγγραφέα Μαρία Αλεξοπούλου και διαγωνισμός

Αυτή η χρονιά μπορεί να ήταν αρκετά δύσκολη, όμως έδωσε και πολλές ευκαιρίες. Ήταν μια χρονιά που βγήκαν πολλά βιβλία, παρά τις δυσκολίες, και πολλοί νέοι συγγραφείς που έκαναν το όνειρό τους πραγματικότητα. Μια από αυτές τις συγγραφείς, είναι και η Μαρία Αλεξοπούλου, η οποία συστήθηκε ως συγγραφέας στο κοινό με ένα πολύ δικό της κείμενο. Το ''Η θλίψη που φωλιάζει μέσα μου '' είναι το πρώτο της βιβλίο, και μέσα στις σελίδες του μπορείτε να βρείτε πολλά κομμάτια όχι μόνο της Μαρίας, αλλά και του ίδιου σας του εαυτού. Εγώ μπορεί να γνωρίζω την Μαρία προσωπικά, όμως πιστεύω πως αξίζει να την γνωρίσετε και εσείς καλύτερα, και ως συγγραφέα αλλά και ως άνθρωπο. Διαβάστε την συνέντευξη, και στο τέλος σας περιμένει και μια έκπληξη!

1. Εδώ και αρκετό καιρό , διατηρείς το δικό σου βιβλιοφιλικό blog , στο οποίο γράφεις για βιβλία. Αλήθεια, ποια ήταν τα πρώτα σου αναγνώσματα που σε έβαλαν στον μαγικό κόσμο του βιβλίου ;

Mια φορά κι έναν καιρό, οι μύθοι του Αισώπου με μύησαν στον μαγικό κόσμο των βιβλίων, οι οποίοι είχαν και ηθικά διδάγματα. Φυσικά λάτρευα και την ''Αλίκη στη Xώρα των Θαυμάτων'' του Carroll Lewis όπου την απομνημόνευα.

2. Το δικό σου βιβλίο πως προέκυψε ; Υπήρχε κάποιο γεγονός που σε επηρέασε;

Όπως γνωρίζεις, το βιβλίο είναι βασισμένο σε αληθινά γεγονότα. Ξεκίνησα να καταθέτω τις μετέωρες σκέψεις μου στο ημερολόγιο για να αποδιώξω το πέπλο της θλίψης. Σταδιακά συνειδητοποίησα πως αυτή η ''ιστορία'' μου ίσως είχε θετικό αντίκτυπο και σε άλλα άτομα. Μέχρι τελευταία στιγμή αμφιταλαντευόμουν στο εάν θα ανέφερα πως η Μελίνα είμαι στην ουσία εγώ αλλά χαίρομαι που οπλίστηκα με θάρρος.

3. Η αληθεια είναι πως πολύς κόσμος ταυτίστηκε με το βιβλίο σου, ειδικά στο κομμάτι που αναφέρεσαι στην αγχωδη διαταραχή. Πιστεύεις ότι η τέχνη οφείλει να προβάλει τέτοια θέματα ; Και εάν ναι, με ποιον τρόπο ;

Δεν περίμενα ποτέ πως θα ταυτίζονταν τόσα άτομα με την ηρωίδα, ειδικά στο κομμάτι της αγχώδους διαταραχής. Από τη μία πλευρά χάρηκα που μπόρεσα να προάγω την συναισθηματική εμπλοκή, από την άλλη στεναχωρήθηκα που είμαστε ευάλωτοι σε αγχογόνες καταστάσεις αλλά δυστυχώς είναι αναπόφευκτο όταν αυξάνονται τα στρεσογόνα ερεθίσματα. Θαρρώ πως η τέχνη μας δίνει την ελευθερία να είμαστε αληθινοί, επομένως οφείλει να προβάλει τέτοια σοβαρά ζητήματα. Η τέχνη μας ξεδιπλώνει τα φτερά για να απογειωθούμε από το έδαφος και τη ζοφερή πραγματικότητα.

4. Τι μηνύματα λαμβάνεις συνήθως από τους αναγνώστες σου ; Σε ρωτάω, επειδή πιστεύω ότι το βιβλίο σου δίνει αφορμές για πολύ συζήτηση , και φυσικά μιλήσαμε και μαζί για ώρες! Υποθέτω είναι κάτι που γίνεται συχνά , σωστά ;

Η ανταπόκριση των αναγνωστών είναι τόσο θερμή σαν να με φωλιάζουν στην αγκαλιά τους. Λαμβάνω -μέχρι τώρα- μόνο θετικά μηνύματα που μου δίνουν ενθάρρυνση για να συνεχίσω την συγγραφική μου πορεία. Αρκετοί αναγνώστες μου στέλνουν τις δικές τους εμπειρίες και συγκινούμαι βαθιά που ξεγυμνώνουν την ψυχή τους. Που με νιώθουν οικεία ώστε να μοιραστούν το βάρος τους. Φυσικά, η δική μας πολύωρη συζήτηση ήταν από τις πιο όμορφες που φυλάω στην καρδιά μου.

5.Ένα άλλο κομμάτι στο οποίο αναφέρεσαι , και θα ήθελα να σταθούμε, είναι η αδελφική αγάπη. Γνωρίζοντας πως έχεις και εσύ αδερφή (σημ. Η Ιωάννα Αλεξοπουλου, η οποία σχεδίασε το εξώφυλλο και τις εικόνες του βιβλίου) , πόσο σημαντική πιστεύεις πως είναι αυτή η σχέση στην ζωή σου ;

Για εμένα είναι η πιο σημαντική σχέση της ζωής μου γι’ αυτό και ήθελα να την εξάρω μέσα από τη συλλογή διηγημάτων. Επειδή έχουμε μικρή ηλικιακή διαφορά, -μόνο ενάμιση χρόνο- είμαστε δεμένες με έναν μοναδικό, σχεδόν ιερό τρόπο. Το νήμα της ζωής μου είναι πλεγμένο με το δικό της. Προσωπικά το θεωρώ αδύνατο να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς εκείνη. Την έχω σε υψηλό βάθρο όχι επειδή είναι αδελφή μου αλλά γιατί είναι ένας θαυμάσιος άνθρωπος. Είμαι τυχερή που μεγάλωσα με την αδελφή-ψυχή μου.

6. Μιας και αναφερθήκαμε στην αδερφή σου, πως αποφάσισες να βάλεις τα σχέδια της μέσα στο βιβλίο ; Μπορείς να μας πεις και λίγο από το παρασκήνιο ; Για παράδειγμα , πρώτα γράφτηκε το κείμενο , και μετά έγιναν τα σκίτσα ; Ποια ήταν η διαδικασία ;

Υπέροχη ερώτηση! Ο σπόρος της ιδέας για την συνοδευτική εικονογράφηση φυτεύτηκε όταν διάβασα το ''Milk and Honey'' της Rupi Kaur. Bρήκα ευφυέστατη την ιδέα ότι κάθε ποίημα ή πρόζα συνοδεύεται από ένα αφαιρετικό σχέδιο γιατί αφενός εντείνει τα συναισθήματα, αφετέρου διευκολύνει την αναγνωστική εμπειρία. Τώρα όσον αφορά τη διαδικασία, πρώτα έγραψα το καθαυτό κείμενο και στη συνέχεια πρότεινα στην αδελφή μου το σχέδιο που είχα οραματιστεί για κάθε διήγημα. Φυσικά, η δημιουργικότητά της ξεπέρασε και τις πιο τρελές μου προσδοκίες! Τα σχέδια της είναι αναπόσπαστο κομμάτι του βιβλίου και προσδίδουν μία λυρικότητα στα γραφόμενα.

7. Πως πιστεύεις πως πρέπει ο κόσμος να αντιμετωπίζει τέτοιου είδους θέματα, όπως οι ψυχικές διαταραχές ; Η αλήθεια είναι ότι στα παρελθόνο κόσμος δεν μιλούσε για αυτές, όμως τα τελευταία χρόνια - ευτυχώς - έχουν αλλάξει τα πράγματα. Νομίζω το σημαντικότερο είναι να μην αισθάνεται κανείς μόνος. Εσύ πως το βλέπεις ;

Οφείλουμε να είμαστε υποστηρικτικοί σε τέτοια σοβαρά ζητήματα, όπως οι ψυχικές ασθένειες. Ευτυχώς η κοινωνία δεν γυρίζει πλέον την πλάτη, αν και θεωρώ πως ακόμη πολλοί ντρεπόμαστε να παραδεχτούμε πως η θλίψη ή ο φόβος ενσταλάζεται μέσα μας. Συντάσσομαι με την άποψή σου πως η συντροφικότητα είναι αντίδοτο στις ψυχικές διαταραχές. Βασικό μου μέλημα ήταν να βοηθήσω όσους βαδίζουν μόνοι τους, να τους τείνω το χέρι και να πω «Δεν είσαι μόνος. Κι εγώ περνάω το ίδιο».

8. Πάμε τώρα σε κάτι πιο επίκαιρο! Γνωρίζω πως το βιβλίο σου το έγραψες κατά την διάρκεια της πρώτης Καραντίνας. Η γραφή του βιβλίου σου ήταν ένα είδος καταφυγίου από αυτήν την ιδιαίτερη κατάσταση ; Πως το βίωσες όλο αυτό ;

Αναντίρρητα, ήταν ένα καταφύγιο από τον σωματικό αλλά κυρίως τον ψυχολογικό εγκλωβισμό που βιώναμε τότε -και δυστυχώς βιώνουμε και τώρα. Το γράψιμο συνέβαλε στο να εξωτερικεύσω όλο το εντεινόμενο άγχος με έναν δημιουργικό τρόπο. Όλοι φροντίζουμε να βρούμε τον δικό μας μοχλό αποσυμπίεσης.

9. Η θλίψη μπορεί να φωλιάζει μέσα μας, όμως θα ήθελα να πιστεύω πως το φως νικάει πάντα. Ποια είναι η δική σου γνώμη;

Θεωρώ πως το φως συνυπάρχει με το σκοτάδι, στην συγκεκριμένη περίπτωση με τα σκοτάδια της θλίψης. Όταν το φως είναι εκτυφλωτικό μπορεί να απομακρύνει το σκοτάδι αλλά πιθανότητα θα επιστρέψει η σκιά του.

10. Τέλος, θα ήθελα να πεις κάτι - ο,τιδήποτε θέλεις εσύ - στους αναγνώστες του readoclock.gr !

Θα ήθελα να εμφυσήσω κουράγιο στους αναγνώστες, είτε περνούν μία ψυχική ασθένεια είτε όχι γιατί δυστυχώς διανύουμε μία περίοδο που χρειάζεται να επιστρατεύσουμε μεγάλα αποθέματα σθένους. Θα ζήσουμε αλλιώτικα Χριστούγεννα αλλά θα βγούμε αλώβητοι από αυτή την καθημερινή μάχη. Θα πρότεινα να βρουν διέξοδο στα βιβλία γιατί τα αναγνωστικά ταξίδια είναι ασφαλή. Επιπλέον, θέλω να τους ευχαριστήσω που έφτασαν μέχρι αυτή την ερώτηση για να με γνωρίσουν καλύτερα! Τέλος, δεν μπορώ να μην ευχαριστήσω εσένα Χαρά μου για τη ζεστή φιλοξενία σου. Καλές γιορτές!

Ευχαριστώ και εγώ με την σειρά μου για αυτήν την όμορφη συνέντευξη, και να ευχηθώ και εγώ καλές γιορτές και ευχές για μια όμορφη και δημιουργική χρονιά. 

Να ευχηθώ και σε όλους εσάς να έχετε υγεία, και σας ευχαριστώ πολύ για την στήριξη και την αγάπη σας!

Και επειδή η χρονιά δεν θα μπορούσε να κλείσει χωρίς δώρο, μαζί με την Μαρία Αλεξοπούλου κάνουμε δώρο σε έναν τυχερό , ένα αντίτυπο του βιβλίου ''Η θλίψη που φωλιάζει μέσα μου''. Για να διαβάσετε τους όρους συμμετοχής , και να λάβετε μέρος, πατήστε : 

ΕΔΩ