12 + 1 Ερωτήσεις στον... Δημήτρη Πολίτη

Γειά και χαρά, Χαρά εδώ!

Σήμερα, έχουμε μια ακόμη συνέντευξη, από έναν συγγραφέα του οποίου το βιβλίο διάβασα πρόσφατα, και μου άρεσε πάρα πάρα πολύ! Ο συγγραφέας τον οποίον θα... ανακρίνουμε σήμερα είναι ο Δημήτρης Πολίτης, και το τελευταίο του βιβλίο είναι Η Επόμενη Στάση, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ίαμβος.

Πριν περάσουμε στην συνέντευξη, μπορείτε να διαβάσετε την ολοκληρωμένη κριτική μου για το βιβλίο Η Επόμενη Στάση εδώ .

Ένα κοινωνικό μυθιστόρημα, με καθημερινούς, σύγχρονους ήρωες, δέσμιους στη σημερινή πραγματικότητα. Μάλιστα ο συγγραφέας αφιερώνει το βιβλίο του σε όλα τα θύματα των θρησκευτικών και των τρομοκρατικών επιθέσεων. Πάμε λοιπόν να γνωρίσουμε καλύτερα τον Δημήτρη Πολίτη. 

Ο συγγραφέας Δημήτρης Πολίτης

1) Πες μας λίγα πράγματα για τον εαυτό σου.

Γεννήθηκα στην Αθήνα το Μάρτιο του 1960. Σπούδασα στην Αθήνα και στο Δουβλίνο της Ιρλανδίας. Ήμουν επί έτη υπεύθυνος πληροφόρησης του Ευρωπαϊκού Ιδρύματος για τη Βελτίωση των Συνθηκών Διαβιώσεως και Εργασίας στο Δουβλίνο της Ιρλανδίας, με εξειδίκευση σε θέματα που αφορούν τις ίσες ευκαιρίες, την καταπολέμηση των διακρίσεων και την ασφάλεια και υγιεινή στην εργασία, θέματα που βρίσκονται πολύ κοντά στην ψυχή μου. Έχω δημοσιεύσει στο παρελθόν άρθρα, παρουσιάσεις και μελέτες σχετικά με τις συνθήκες εργασίας, το εργασιακό περιβάλλον και την επαγγελματική υγιεινή και ασφάλεια στα Ελληνικά, Αγγλικά και Ιταλικά. Το πρώτο μου θρίλερ «Η Κλεμμένη Ζωή Ενός Εύθυμου Ανθρώπου» εκδόθηκε στα ελληνικά το 2012 από τις εκδόσεις ΟΣΕΛΟΤΟΣ, ενώ η αγγλική του μετάφραση εκδόθηκε και κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ το 2014. Πρόσφατα εκδόθηκε το δεύτερο μυθιστόρημά μου «Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΣΤΑΣΗ»  στα ελληνικά από τις εκδόσεις ΙΑΜΒΟΣ. Ετοιμάζω πυρετωδώς το επόμενό του θρίλερ που θα μεταφέρει τους αναγνώστες από την Ελλάδα στο ταραχώδες Αφγανιστάν της δεκαετίας του ογδόντα. Τα πρόσφατα διηγήματά μου  «Μην ξεχάσεις να ταίσεις τον σκύλο!» και «Μια συνηθισμένη μέρα» διακρίθηκαν στους 5^ο  και 6^ο  Διεθνείς Διαγωνισμούς διηγήματος του 2015 και 2016  που οργανώθηκαν από την ιστοσελίδα Eyelands σε συνεργασία με τις εκδόσεις Παράξενες μέρες. Αυτή την εποχή ζω στις Βρυξέλλες όπου είναι έχω την τιμή και τη μεγάλη ευχαρίστηση να είμαι ένα από τα ηγετικά στελέχη του τοπικού Αγγλόφωνου Κύκλου Συγγραφέων (Brussels Writers Circle) κι εργάζομαι στην Γενική Διεύθυνση Επικοινωνίας και Τύπου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σαν αρχισυντάκτης του δικτυακού τόπου «EUROPA» της Ευρωπαϊκής  Ένωσης.

2)  Ποιο είναι το βιβλίο που σε έχει επηρεάσει περισσότερο  και πως;

Χμμμμ…. Πολύ δύσκολη και προσωπική ερώτηση. Κι η απάντηση πολύ υποκειμενική. Έχει να κάνει κατά τη γνώμη μου με την εποχή και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες διαβάζει κάποιος ένα βιβλίο, την προσωπική κατάστασή του τη στιγμή που το διαβάζει.  Όσο για μένα, είναι τόσα πολλά.. θα αναφέρω σαν παραδείγματα  από ξένους συγγραφείς τους Άθλιους του Β. Ουγκώ, τους Δουβλινέζους του Τ. Τζόυς, το Πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέι του Ο. Ουάιλντ, το «Για ποιον χτυπά η καμπάνα» του Χεμινγουέη, την «Συνείδηση του Ζήνωνα» του Σβέβο, το “The Kite Runner” του Khaled Hosseini… Aπό  Έλληνες, τον «Κίτρινο Φάκελλο» του Καραγάτση, την «Λεηλασία μιας ζωής» του Τραυλαντώνη, τα υπέροχα θεατρικά του Ξενόπουλου, τα Διηγήματα του Παπαδιαμάντη…  Δίχως αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν αναρίθμητα βιβλία τα οποία λάτρεψα κυριολεκτικά. Πιστεύω ότι κάθε βιβλίο – ακόμα κι αυτά που στο τέλος απορρίπτουμε για κάποιο λόγο – έχει πάντα κάτι να μας δώσει, κάτι να μας αφήσει.

3) Πότε έγραψες το πρώτο σου κείμενο;

To 2006 στην ηλικία των 46 χρόνων για πρώτη φορά και στην αρχή σαν αστείο! Όταν όμως το προχώρησα λίγο, είδα ότι μου άρεσε. Κι έτσι το συνέχισα…

4)  Η ενασχόληση με την συγγραφή είναι “ευχή” ή ‘’κατάρα’’ ;

Για μένα η μεγαλύτερη ευχή! Με βοηθά να ανακαλύψω τον εαυτό μου περισσότερο, να συμβιβαστώ με τον εαυτό μου, να μπορέσω να εξωτερικεύσω ιδέες και πιστεύω που ανακαλύπτω ότι έκρυβα χρόνια μέσα μου. Ένας ρόλος αφάνταστα δημιουργικός αλλά και ψυχοθεραπευτικός.

5) Πώς φαντάζεσαι την ιδανική –συγγραφική- επιτυχία.

Τη στιγμή που ένας συγγραφέας λαμβάνει μηνύματα από αγνώστους αναγνώστες που του περιγράφουν πως οι ιστορίες του, οι αξίες, οι σκηνές που περιγράφει και τα αισθήματα που τους δημιουργεί είναι αληθινά και τους αγγίζουν. Τι στιγμή που διαπιστώνει ότι αυτά που γράφει μπορούν και τα νοιώθουν και να τα μοιράζονται οι αναγνώστες του μαζί με τους ήρωες των μυθιστορημάτων του.

6) Πώς επιλέγεις τα ονόματα των ηρώων σου ;

Συνήθως από ονόματα γνωστών, φίλων, γνωριμίες που έχω κάνει στα διάφορα στάδια της ζωής μου. Συνηθισμένα, καθημερινά ονόματα, ένας ήρωας δεν χρειάζεται να έχει κάποιο μοναδικά, περίεργο ή ασυνήθιστο όνομα. Καμμιά φορά χρειάζεται κι αρκετή έρευνα ειδικά για ονόματα ξένων ηρώων, που πρέπει να είναι αληθοφανή και πιστευτά.

Η Επόμενη Στάση , Δημήτρης Πολίτης

7) Πόσες ώρες την ημέρα γράφεις ; Τι κάνεις όταν μπλοκάρεις ;

Ίσως επειδή δεν έχω ακόμα όσο χρόνο διαθέσιμο θα ήθελα για να γράψω, δεν μου έχει τύχει ακόμα αυτό το μπλοκάρισμα. Έχω ακούσει ότι το καλύτερο είναι να παρατήσεις αυτό που γράφεις και ν’ αρχίσεις κάτι άλλο. Θα το εφαρμόσω όταν μου συμβεί. Δυστυχώς έχω μια πολύ απαιτητική δουλειά που δε μου αφήνει πολλά περιθώρια να γράφω καθημερινά και συστηματικά.  Γι’ αυτό και δεν έχω συγκεκριμένο αριθμό ωρών να σας δώσω. Τα δύο πρώτα μυθιστορήματά μου και το τρίτο που ετοιμάζω, τα έχω γράψει περισσότερο τις αργίες και τα Σαββατοκύριακα κι επειδή λόγω δουλειάς ταξιδεύω πολύ, συχνά σε τραίνα και αεροπλάνα!

8)Τι συμβουλή θα έδινες σήμερα στον εαυτό σου εάν τον συναντούσες την εποχή που έγραφες το πρώτο σου βιβλίο ;

Να είμαι λιγότερο συναισθηματικός. Επειδή είμαι και λίγο παραμυθάς και φαντασιόπληκτος από γεννησιμιού μου (!) αν αφήσω το πολύ συναίσθημα να με παρασύρει ίσως να γράψω κάτι που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, κάτι αφελές που ίσως δεν θα μπορούσε να συμβεί στην πραγματική ζωή. Κι ο αναγνώστης το καταλαβαίνει αυτό αμέσως. Και τις περισσότερες φορές το απορρίπτει. Ευτυχώς νομίζω ότι μέχρι τώρα είναι υπό έλεγχο! (γέλιο)

9) Πιστεύεις πως η έκδοση ενός βιβλίου επηρεάζει τη δημιουργικότητα ή το έργο ενός συγγραφέα ; Και αν ναι, πώς ;

Φυσικά και τον επηρεάζει! Πολύ θετικά. Δίνει θάρρος και ώθηση στον συγγραφέα να προχωρήσει, να εξερευνήσει ακόμα περισσότερο τα μυστηριώδη και τόσο συναρπαστικά μονοπάτια της συγγραφής.

10) Περιέγραψε μας το τελευταίο σου βιβλίο , χρησιμοποιώντας τρία επίθετα!

Για την «ΕΠΟΜΕΝΗ ΣΤΑΣΗ», θα χρησιμοποιούσα τα τρία Α:

Ανθρώπινο. Απρόβλεπτο. Ανατρεπτικό.

11) Ποιο είναι το μεγαλύτερο ‘’μάθημα’’ που πήρες γράφοντας;

Το ότι πολλές φορές δεν χρειάζεται να ανατρέξει κανείς στην φαντασία για να γράψει ένα μυθιστόρημα, το ότι η ίδια η ζωή μπορεί συχνά από μόνη της να μας εφοδιάσει με τις πιο απίθανες, τις πιο  απίστευτες, τις πιο συγκλονιστικές ιστορίες! 

12) Ποιός είναι ο πρώτος άνθρωπος που διάβασε το βιβλίο σου;

Όταν κατόρθωσα να τελειώσω το πρώτο μου μυθιστόρημα, την «Κλεμμένη Ζωή ενός Εύθυμου Ανθρώπου»,  το έστειλα ταυτόχρονα σε τέσσερα άτομα που αγαπώ κι εμπιστεύομαι και ρώτησα την ειλικρινή κι αντικειμενική τους γνώμη. Τους ζήτησα να ξεχάσουν ποιος το έγραψε και να το κρίνουν μόνο και μόνο με κριτήρια που θα έκριναν το οποιοδήποτε βιβλίο οποιουδήποτε συγγραφέα,  που θα έπεφτε στα χέρια τους. Κι όταν πήρα σαν απάντηση τα πολύ θετικά τους σχόλια και τελικά το βιβλίο εκδόθηκε, τους το αφιέρωσα ονομαστικά με όλη μου την ψυχή. Γιατί μου έκαναν το μεγαλύτερο δώρο να με ενθαρρύνουν να προχωρήσω σ’ εκείνα τα πρώτα άγνωστα τότε βήματα της αμφιβολίας και της αμφισβήτησης των συγγραφικών μου ικανοτήτων.

Και τώρα πάμε να δούμε την έξτρα ερώτηση που έγινε από έναν χρήστη του instagram , και επιλέχτηκε μετα από κλήρωση.

+1 Από που εμπνευστήκατε για τους ήρωες και την ιστορία σας;Σας συνδέει κάτι με αυτούς; 

Ένα πολύ σημαντικό γεγονός στη ζωή μου, ένα συγκεκριμένο περιστατικό τον Ιούλιο του 2006 στις Βρυξέλλες που παραλίγο να μου κοστίσει τη ζωή μου, στάθηκε αιτία κι αφορμή να γράψω την «Επόμενη Στάση». Το επεισόδιο αυτό το έχω συμπεριλάβει –μάλλον ψυχοκαθαρτικά- στο δέκατο όγδοο κεφάλαιο του βιβλίου μου να το ζει ένας από τους κύριους χαρακτήρες της «ΕΠΟΜΕΝΗΣ ΣΤΑΣΗΣ». Τους διάφορους ήρωες και τις ιστορίες τους, τους ανακάλυψα σταδιακά, καλά καμουφλαρισμένους στο υποσυνείδητό μου, παρατηρώντας κάθε πρωί στο μετρό προσεκτικά γύρω μου τους άγνωστους συνταξιδιώτες και συνταξιδιώτισσές μου, στο δρόμο για τη δουλειά. Διερωτώμενος τι είδους ιστορίες μπορεί να κρύβει ο καθένας κι η καθεμιά τους. Διερωτώμενος αν κάποιος ή κάποια από αυτούς είχε ζήσει μια παρόμοια συγκλονιστική εμπειρία σαν και τη δική μου, κι αν ναι, πώς την αντιμετώπισε. Κι η φαντασία μου κι οι ιστορίες γνωστών κι αγνώστων που κουβαλάω μέσα μου, με βοήθησαν στο να ζωντανέψω, να δώσω σάρκα και οστά τους 7 πρωταγωνιστικούς ρόλους στην «ΕΠΟΜΕΝΗ ΣΤΑΣΗ».

Ευχαριστώ πολύ τον συγγραφέα Δημήτρη Πολίτη για τη συνέντευξη.