Άρης - Μιχάλης Μακρόπουλος / Ελένη Κοφτερού

 Γίνεται να ερωτευτείς ένα βιβλίο ; Να νιώθεις πεταλούδες στο στομάχι διαβάζοντας κάθε πρόταση; Να το σκέφτεσαι σχεδόν κάθε βράδυ που κοιμάσαι; Θα σας πω εγώ! Γίνεται και παραγίνεται ! Τουλάχιστον εγώ αυτό έπαθα με το συγκεκριμένο βιβλίο! Και το έχω διαβάσει τρεις φορές μέχρι τώρα. Και θα υπάρξει και συνέχεια! 

Μια ιστορία γραμμένη σε επιστολές, όπου ένας ερευνητής στον πλανήτη Άρη συνομιλεί με τη σύντροφο του που βρίσκεται στη γη. Ο κάθε συγγραφέας έχει αναλάβει και τον αντίστοιχο ρόλο! Ένα είδος αρκετά δύσκολο, «παλιό» αλλά ρομαντικό, που όμως είναι και αρκετά σύγχρονο! 

Λάτρεψα αυτήν τη συνομιλία. Οι λέξεις ρομαντικές και λυρικές ξεγλιστρούν σαν πέταλα στον άνεμο! Αυτό ακριβώς με έκαναν να αισθανθώ! Δυο διαφορετικοί κόσμοι. Μοναξιά… Πού νιώθει κανείς μοναξιά; Πώς; Σιωπή, ερημιά… Απόσταση… Μπορείς να τα νιώσεις άραγε ακόμη και αν δεν έχεις τόση μακρινή απόσταση με κάποιον όπως οι πρωταγωνιστές της ιστορίας ; Τι διάσταση παίρνει ο χρόνος όταν νιώθεις μόνος; Ποια είναι τα όρια του χώρου που νιώθεις ότι από τη μια σε σε χωράει, ενώ από την άλλη είναι έτοιμος να σε κατασπαράξει; Μπορεί η μνήμη να σε κρατήσει ζωντανό; Και τι γίνεται όταν αυτή αρχίσει να ξεθωριάζει; 

Πραγματικά δεν έχω λόγια για τα συναισθήματα και τις εικόνες που μου γέννησε αυτό το βιβλίο. Μια αλληγορική ιστορία για την αποξένωση που με έκανε να θέλω να τη διαβάσω ξανά και ξανά και να γαντζωθώ στις λέξεις της. Αν και το εγχείρημα ήταν δύσκολο για εμένα πέτυχε, αφού δύσκολα διακρίνεται ότι το έχουν γράψει δυο διαφορετικά άτομα! Χάρηκα που γνώρισα την Ελένη Κοφτερού, ενώ ο Μιχάλης Μακρόπουλος για μια ακόμη φορά δεν με απογοήτευσε !